Volume 17 Número 1 Ano 2015
Autor:M. Herminio Iglesias Vázquez
Dia de lembranzas e Fútbol
Autor: M. Herminio Iglesias Vázquez
Galego

O sábado pasado no campo do Carqueixal foi un día que, para os máis maiores, estivo cargado de lembranzas, e para os máis mozos cargado de ilusión e futuro. A tarde era moi axeitada para a práctica do deporte, e nas instalacións deportivas, que hoxe son propiedade dos Comuneiros de Seixalbo, despois de 29 anos de ausencia, reapareceu o Clube deportivo Seixalbo, equipo que durante moitos anos tivera, entre finais dos sesenta ate a metade dos oitenta do século pasado, unha destacada participación no futbol modesto da provincia.

Nas gradas do campo, moitos veciños, ex directivos e ex xogadores ademais de visitantes lembraban tempos pasados e o esforzo que fixeran, xentes que hoxe non están con nós. Prestacións económicas e traballos comunitarios foron habituais para mellorar unhas instalacións deportivas e un equipo que competía na liga de modestos daqueles anos. Moitas foron as tardes de música e deporte antes de ir de troula no Carqueixal.

Tamén foi esta unha tarde de recordos, de imaxes gardadas na retina da infancia, cando con rudimentarios medios, nos anos cincuenta e principios dos sesenta, de case adolescentes xogábamos no areal do comunal con porterías feitas con piñeiros e sen redes e logo camiñabamos á bañarnos no Barbaña.

Lembro tamén que, en anos posteriores, sendo pedáneo de Seixalbo Lino Cid Gutierrez, coa axuda do Concello, ampliouse o campo que posteriormente foi pechado con un muro de bloque polo impulso dos directivos do clube case todos veciños do lugar.

Agora, pasados moitos anos, un grupo de mozos, volve a retomar un cluble con mellores instalacións que daquela, coa boa intención de poñelo a camiñar no eido deportivo provincial. Atrás quedan outros intentos de achegar o deporte ós máis novos como fora a escola deportiva iniciada na Asociación san Breixo con Maxi Cid á fronte, ala polos anos 90. En fin, cantas historias vellas quedan atrás e que tiveron de testemuña ó mítico Carqueixal.

Ábrese, dende agora, unha nova etapa que precisa do apoio de todos os seixalbeses, para que o nome, da que foi Vila e Couto noutra hora, tamén teña voz e se escoite nos comentarios provinciais do deporte rei. A vida dá moitas voltas, e o equipo dos pementeiros volve a reaparecer. Sorte, moita sorte nesta nova andaina.

DÍA DE LEMBRANZAS E FUTBOL

Manuel Herminio Iglesias

O sábado pasado no campo do Carqueixal foi un día que, para os máis maiores, estivo cargado de lembranzas, e para os máis mozos cargado de ilusión e futuro. A tarde era moi axeitada para a práctica do deporte, e nas instalacións deportivas, que hoxe son propiedade dos Comuneiros de Seixalbo, despois de 29 anos de ausencia, reapareceu o Clube deportivo Seixalbo, equipo que durante moitos anos tivera, entre finais dos sesenta ate a metade dos oitenta do século pasado, unha destacada participación no futbol modesto da provincia.

Nas gradas do campo, moitos veciños, ex directivos e ex xogadores ademais de visitantes lembraban tempos pasados e o esforzo que fixeran, xentes que hoxe non están con nós. Prestacións económicas e traballos comunitarios foron habituais para mellorar unhas instalacións deportivas e un equipo que competía na liga de modestos daqueles anos. Moitas foron as tardes de música e deporte antes de ir de troula no Carqueixal.

Tamén foi esta unha tarde de recordos, de imaxes gardadas na retina da infancia, cando con rudimentarios medios, nos anos cincuenta e principios dos sesenta, de case adolescentes xogábamos no areal do comunal con porterías feitas con piñeiros e sen redes e logo camiñabamos á bañarnos no Barbaña.

Lembro tamén que, en anos posteriores, sendo pedáneo de Seixalbo Lino Cid Gutierrez, coa axuda do Concello, ampliouse o campo que posteriormente foi pechado con un muro de bloque polo impulso dos directivos do clube case todos veciños do lugar.

Agora, pasados moitos anos, un grupo de mozos, volve a retomar un cluble con mellores instalacións que daquela, coa boa intención de poñelo a camiñar no eido deportivo provincial. Atrás quedan outros intentos de achegar o deporte ós máis novos como fora a escola deportiva iniciada na Asociación san Breixo con Maxi Cid á fronte, ala polos anos 90. En fin, cantas historias vellas quedan atrás e que tiveron de testemuña ó mítico Carqueixal.

Ábrese, dende agora, unha nova etapa que precisa do apoio de todos os seixalbeses, para que o nome, da que foi Vila e Couto noutra hora, tamén teña voz e se escoite nos comentarios provinciais do deporte rei. A vida dá moitas voltas, e o equipo dos pementeiros volve a reaparecer. Sorte, moita sorte nesta nova andaina.

DÍA DE LEMBRANZAS E FUTBOL

Manuel Herminio Iglesias

O sábado pasado no campo do Carqueixal foi un día que, para os máis maiores, estivo cargado de lembranzas, e para os máis mozos cargado de ilusión e futuro. A tarde era moi axeitada para a práctica do deporte, e nas instalacións deportivas, que hoxe son propiedade dos Comuneiros de Seixalbo, despois de 29 anos de ausencia, reapareceu o Clube deportivo Seixalbo, equipo que durante moitos anos tivera, entre finais dos sesenta ate a metade dos oitenta do século pasado, unha destacada participación no futbol modesto da provincia.

Nas gradas do campo, moitos veciños, ex directivos e ex xogadores ademais de visitantes lembraban tempos pasados e o esforzo que fixeran, xentes que hoxe non están con nós. Prestacións económicas e traballos comunitarios foron habituais para mellorar unhas instalacións deportivas e un equipo que competía na liga de modestos daqueles anos. Moitas foron as tardes de música e deporte antes de ir de troula no Carqueixal.

Tamén foi esta unha tarde de recordos, de imaxes gardadas na retina da infancia, cando con rudimentarios medios, nos anos cincuenta e principios dos sesenta, de case adolescentes xogábamos no areal do comunal con porterías feitas con piñeiros e sen redes e logo camiñabamos á bañarnos no Barbaña.

Lembro tamén que, en anos posteriores, sendo pedáneo de Seixalbo Lino Cid Gutierrez, coa axuda do Concello, ampliouse o campo que posteriormente foi pechado con un muro de bloque polo impulso dos directivos do clube case todos veciños do lugar.

Agora, pasados moitos anos, un grupo de mozos, volve a retomar un cluble con mellores instalacións que daquela, coa boa intención de poñelo a camiñar no eido deportivo provincial. Atrás quedan outros intentos de achegar o deporte ós máis novos como fora a escola deportiva iniciada na Asociación san Breixo con Maxi Cid á fronte, ala polos anos 90. En fin, cantas historias vellas quedan atrás e que tiveron de testemuña ó mítico Carqueixal.

Ábrese, dende agora, unha nova etapa que precisa do apoio de todos os seixalbeses, para que o nome, da que foi Vila e Couto noutra hora, tamén teña voz e se escoite nos comentarios provinciais do deporte rei. A vida dá moitas voltas, e o equipo dos pementeiros volve a reaparecer. Sorte, moita sorte nesta nova andaina.

DÍA DE LEMBRANZAS E FUTBOL

Manuel Herminio Iglesias

O sábado pasado no campo do Carqueixal foi un día que, para os máis maiores, estivo cargado de lembranzas, e para os máis mozos cargado de ilusión e futuro. A tarde era moi axeitada para a práctica do deporte, e nas instalacións deportivas, que hoxe son propiedade dos Comuneiros de Seixalbo, despois de 29 anos de ausencia, reapareceu o Clube deportivo Seixalbo, equipo que durante moitos anos tivera, entre finais dos sesenta ate a metade dos oitenta do século pasado, unha destacada participación no futbol modesto da provincia.

Nas gradas do campo, moitos veciños, ex directivos e ex xogadores ademais de visitantes lembraban tempos pasados e o esforzo que fixeran, xentes que hoxe non están con nós. Prestacións económicas e traballos comunitarios foron habituais para mellorar unhas instalacións deportivas e un equipo que competía na liga de modestos daqueles anos. Moitas foron as tardes de música e deporte antes de ir de troula no Carqueixal.

Tamén foi esta unha tarde de recordos, de imaxes gardadas na retina da infancia, cando con rudimentarios medios, nos anos cincuenta e principios dos sesenta, de case adolescentes xogábamos no areal do comunal con porterías feitas con piñeiros e sen redes e logo camiñabamos á bañarnos no Barbaña.

Lembro tamén que, en anos posteriores, sendo pedáneo de Seixalbo Lino Cid Gutierrez, coa axuda do Concello, ampliouse o campo que posteriormente foi pechado con un muro de bloque polo impulso dos directivos do clube case todos veciños do lugar.

Agora, pasados moitos anos, un grupo de mozos, volve a retomar un cluble con mellores instalacións que daquela, coa boa intención de poñelo a camiñar no eido deportivo provincial. Atrás quedan outros intentos de achegar o deporte ós máis novos como fora a escola deportiva iniciada na Asociación san Breixo con Maxi Cid á fronte, ala polos anos 90. En fin, cantas historias vellas quedan atrás e que tiveron de testemuña ó mítico Carqueixal.

Ábrese, dende agora, unha nova etapa que precisa do apoio de todos os seixalbeses, para que o nome, da que foi Vila e Couto noutra hora, tamén teña voz e se escoite nos comentarios provinciais do deporte rei. A vida dá moitas voltas, e o equipo dos pementeiros volve a reaparecer. Sorte, moita sorte nesta nova andaina.

DÍA DE LEMBRANZAS E FUTBOL

Manuel Herminio Iglesias

O sábado pasado no campo do Carqueixal foi un día que, para os máis maiores, estivo cargado de lembranzas, e para os máis mozos cargado de ilusión e futuro. A tarde era moi axeitada para a práctica do deporte, e nas instalacións deportivas, que hoxe son propiedade dos Comuneiros de Seixalbo, despois de 29 anos de ausencia, reapareceu o Clube deportivo Seixalbo, equipo que durante moitos anos tivera, entre finais dos sesenta ate a metade dos oitenta do século pasado, unha destacada participación no futbol modesto da provincia.

Nas gradas do campo, moitos veciños, ex directivos e ex xogadores ademais de visitantes lembraban tempos pasados e o esforzo que fixeran, xentes que hoxe non están con nós. Prestacións económicas e traballos comunitarios foron habituais para mellorar unhas instalacións deportivas e un equipo que competía na liga de modestos daqueles anos. Moitas foron as tardes de música e deporte antes de ir de troula no Carqueixal.

Tamén foi esta unha tarde de recordos, de imaxes gardadas na retina da infancia, cando con rudimentarios medios, nos anos cincuenta e principios dos sesenta, de case adolescentes xogábamos no areal do comunal con porterías feitas con piñeiros e sen redes e logo camiñabamos á bañarnos no Barbaña.

Lembro tamén que, en anos posteriores, sendo pedáneo de Seixalbo Lino Cid Gutierrez, coa axuda do Concello, ampliouse o campo que posteriormente foi pechado con un muro de bloque polo impulso dos directivos do clube case todos veciños do lugar.

Agora, pasados moitos anos, un grupo de mozos, volve a retomar un cluble con mellores instalacións que daquela, coa boa intención de poñelo a camiñar no eido deportivo provincial. Atrás quedan outros intentos de achegar o deporte ós máis novos como fora a escola deportiva iniciada na Asociación san Breixo con Maxi Cid á fronte, ala polos anos 90. En fin, cantas historias vellas quedan atrás e que tiveron de testemuña ó mítico Carqueixal.

Ábrese, dende agora, unha nova etapa que precisa do apoio de todos os seixalbeses, para que o nome, da que foi Vila e Couto noutra hora, tamén teña voz e se escoite nos comentarios provinciais do deporte rei. A vida dá moitas voltas, e o equipo dos pementeiros volve a reaparecer. Sorte, moita sorte nesta nova andaina.

DÍA DE LEMBRANZAS E FUTBOL

Manuel Herminio Iglesias

O sábado pasado no campo do Carqueixal foi un día que, para os máis maiores, estivo cargado de lembranzas, e para os máis mozos cargado de ilusión e futuro. A tarde era moi axeitada para a práctica do deporte, e nas instalacións deportivas, que hoxe son propiedade dos Comuneiros de Seixalbo, despois de 29 anos de ausencia, reapareceu o Clube deportivo Seixalbo, equipo que durante moitos anos tivera, entre finais dos sesenta ate a metade dos oitenta do século pasado, unha destacada participación no futbol modesto da provincia.

Nas gradas do campo, moitos veciños, ex directivos e ex xogadores ademais de visitantes lembraban tempos pasados e o esforzo que fixeran, xentes que hoxe non están con nós. Prestacións económicas e traballos comunitarios foron habituais para mellorar unhas instalacións deportivas e un equipo que competía na liga de modestos daqueles anos. Moitas foron as tardes de música e deporte antes de ir de troula no Carqueixal.

Tamén foi esta unha tarde de recordos, de imaxes gardadas na retina da infancia, cando con rudimentarios medios, nos anos cincuenta e principios dos sesenta, de case adolescentes xogábamos no areal do comunal con porterías feitas con piñeiros e sen redes e logo camiñabamos á bañarnos no Barbaña.

Lembro tamén que, en anos posteriores, sendo pedáneo de Seixalbo Lino Cid Gutierrez, coa axuda do Concello, ampliouse o campo que posteriormente foi pechado con un muro de bloque polo impulso dos directivos do clube case todos veciños do lugar.

Agora, pasados moitos anos, un grupo de mozos, volve a retomar un cluble con mellores instalacións que daquela, coa boa intención de poñelo a camiñar no eido deportivo provincial. Atrás quedan outros intentos de achegar o deporte ós máis novos como fora a escola deportiva iniciada na Asociación san Breixo con Maxi Cid á fronte, ala polos anos 90. En fin, cantas historias vellas quedan atrás e que tiveron de testemuña ó mítico Carqueixal.

Ábrese, dende agora, unha nova etapa que precisa do apoio de todos os seixalbeses, para que o nome, da que foi Vila e Couto noutra hora, tamén teña voz e se escoite nos comentarios provinciais do deporte rei. A vida dá moitas voltas, e o equipo dos pementeiros volve a reaparecer. Sorte, moita sorte nesta nova andaina.

DÍA DE LEMBRANZAS E FUTBOL

Manuel Herminio Iglesias

O sábado pasado no campo do Carqueixal foi un día que, para os máis maiores, estivo cargado de lembranzas, e para os máis mozos cargado de ilusión e futuro. A tarde era moi axeitada para a práctica do deporte, e nas instalacións deportivas, que hoxe son propiedade dos Comuneiros de Seixalbo, despois de 29 anos de ausencia, reapareceu o Clube deportivo Seixalbo, equipo que durante moitos anos tivera, entre finais dos sesenta ate a metade dos oitenta do século pasado, unha destacada participación no futbol modesto da provincia.

Nas gradas do campo, moitos veciños, ex directivos e ex xogadores ademais de visitantes lembraban tempos pasados e o esforzo que fixeran, xentes que hoxe non están con nós. Prestacións económicas e traballos comunitarios foron habituais para mellorar unhas instalacións deportivas e un equipo que competía na liga de modestos daqueles anos. Moitas foron as tardes de música e deporte antes de ir de troula no Carqueixal.

Tamén foi esta unha tarde de recordos, de imaxes gardadas na retina da infancia, cando con rudimentarios medios, nos anos cincuenta e principios dos sesenta, de case adolescentes xogábamos no areal do comunal con porterías feitas con piñeiros e sen redes e logo camiñabamos á bañarnos no Barbaña.

Lembro tamén que, en anos posteriores, sendo pedáneo de Seixalbo Lino Cid Gutierrez, coa axuda do Concello, ampliouse o campo que posteriormente foi pechado con un muro de bloque polo impulso dos directivos do clube case todos veciños do lugar.

Agora, pasados moitos anos, un grupo de mozos, volve a retomar un cluble con mellores instalacións que daquela, coa boa intención de poñelo a camiñar no eido deportivo provincial. Atrás quedan outros intentos de achegar o deporte ós máis novos como fora a escola deportiva iniciada na Asociación san Breixo con Maxi Cid á fronte, ala polos anos 90. En fin, cantas historias vellas quedan atrás e que tiveron de testemuña ó mítico Carqueixal.

Ábrese, dende agora, unha nova etapa que precisa do apoio de todos os seixalbeses, para que o nome, da que foi Vila e Couto noutra hora, tamén teña voz e se escoite nos comentarios provinciais do deporte rei. A vida dá moitas voltas, e o equipo dos pementeiros volve a reaparecer. Sorte, moita sorte nesta nova andaina.

ÍA DE LEMBRANZAS E FUTBOL

Manuel Herminio Iglesias

O sábado pasado no campo do Carqueixal foi un día que, para os máis maiores, estivo cargado de lembranzas, e para os máis mozos cargado de ilusión e futuro. A tarde era moi axeitada para a práctica do deporte, e nas instalacións deportivas, que hoxe son propiedade dos Comuneiros de Seixalbo, despois de 29 anos de ausencia, reapareceu o Clube deportivo Seixalbo, equipo que durante moitos anos tivera, entre finais dos sesenta ate a metade dos oitenta do século pasado, unha destacada participación no futbol modesto da provincia.

Nas gradas do campo, moitos veciños, ex directivos e ex xogadores ademais de visitantes lembraban tempos pasados e o esforzo que fixeran, xentes que hoxe non están con nós. Prestacións económicas e traballos comunitarios foron habituais para mellorar unhas instalacións deportivas e un equipo que competía na liga de modestos daqueles anos. Moitas foron as tardes de música e deporte antes de ir de troula no Carqueixal.

Tamén foi esta unha tarde de recordos, de imaxes gardadas na retina da infancia, cando con rudimentarios medios, nos anos cincuenta e principios dos sesenta, de case adolescentes xogábamos no areal do comunal con porterías feitas con piñeiros e sen redes e logo camiñabamos á bañarnos no Barbaña.

Lembro tamén que, en anos posteriores, sendo pedáneo de Seixalbo Lino Cid Gutierrez, coa axuda do Concello, ampliouse o campo que posteriormente foi pechado con un muro de bloque polo impulso dos directivos do clube case todos veciños do lugar.

Agora, pasados moitos anos, un grupo de mozos, volve a retomar un cluble con mellores instalacións que daquela, coa boa intención de poñelo a camiñar no eido deportivo provincial. Atrás quedan outros intentos de achegar o deporte ós máis novos como fora a escola deportiva iniciada na Asociación san Breixo con Maxi Cid á fronte, ala polos anos 90. En fin, cantas historias vellas quedan atrás e que tiveron de testemuña ó mítico Carqueixal.

Ábrese, dende agora, unha nova etapa que precisa do apoio de todos os seixalbeses, para que o nome, da que foi Vila e Couto noutra hora, tamén teña voz e se escoite nos comentarios provinciais do deporte rei. A vida dá moitas voltas, e o equipo dos pementeiros volve a reaparecer. Sorte, moita sorte nesta nova andaina.

DÍA DE LEMBRANZAS E FUTBOL

Manuel Herminio Iglesias

O sábado pasado no campo do Carqueixal foi un día que, para os máis maiores, estivo cargado de lembranzas, e para os máis mozos cargado de ilusión e futuro. A tarde era moi axeitada para a práctica do deporte, e nas instalacións deportivas, que hoxe son propiedade dos Comuneiros de Seixalbo, despois de 29 anos de ausencia, reapareceu o Clube deportivo Seixalbo, equipo que durante moitos anos tivera, entre finais dos sesenta ate a metade dos oitenta do século pasado, unha destacada participación no futbol modesto da provincia.

Nas gradas do campo, moitos veciños, ex directivos e ex xogadores ademais de visitantes lembraban tempos pasados e o esforzo que fixeran, xentes que hoxe non están con nós. Prestacións económicas e traballos comunitarios foron habituais para mellorar unhas instalacións deportivas e un equipo que competía na liga de modestos daqueles anos. Moitas foron as tardes de música e deporte antes de ir de troula no Carqueixal.

Tamén foi esta unha tarde de recordos, de imaxes gardadas na retina da infancia, cando con rudimentarios medios, nos anos cincuenta e principios dos sesenta, de case adolescentes xogábamos no areal do comunal con porterías feitas con piñeiros e sen redes e logo camiñabamos á bañarnos no Barbaña.

Lembro tamén que, en anos posteriores, sendo pedáneo de Seixalbo Lino Cid Gutierrez, coa axuda do Concello, ampliouse o campo que posteriormente foi pechado con un muro de bloque polo impulso dos directivos do clube case todos veciños do lugar.

Agora, pasados moitos anos, un grupo de mozos, volve a retomar un cluble con mellores instalacións que daquela, coa boa intención de poñelo a camiñar no eido deportivo provincial. Atrás quedan outros intentos de achegar o deporte ós máis novos como fora a escola deportiva iniciada na Asociación san Breixo con Maxi Cid á fronte, ala polos anos 90. En fin, cantas historias vellas quedan atrás e que tiveron de testemuña ó mítico Carqueixal.

Ábrese, dende agora, unha nova etapa que precisa do apoio de todos os seixalbeses, para que o nome, da que foi Vila e Couto noutra hora, tamén teña voz e se escoite nos comentarios provinciais do deporte rei. A vida dá moitas voltas, e o equipo dos pementeiros volve a reaparecer. Sorte, moita sorte nesta nova andaina.

DÍA DE LEMBRANZAS E FUTBOL

Manuel Herminio Iglesias

O sábado pasado no campo do Carqueixal foi un día que, para os máis maiores, estivo cargado de lembranzas, e para os máis mozos cargado de ilusión e futuro. A tarde era moi axeitada para a práctica do deporte, e nas instalacións deportivas, que hoxe son propiedade dos Comuneiros de Seixalbo, despois de 29 anos de ausencia, reapareceu o Clube deportivo Seixalbo, equipo que durante moitos anos tivera, entre finais dos sesenta ate a metade dos oitenta do século pasado, unha destacada participación no futbol modesto da provincia.

Nas gradas do campo, moitos veciños, ex directivos e ex xogadores ademais de visitantes lembraban tempos pasados e o esforzo que fixeran, xentes que hoxe non están con nós. Prestacións económicas e traballos comunitarios foron habituais para mellorar unhas instalacións deportivas e un equipo que competía na liga de modestos daqueles anos. Moitas foron as tardes de música e deporte antes de ir de troula no Carqueixal.

Tamén foi esta unha tarde de recordos, de imaxes gardadas na retina da infancia, cando con rudimentarios medios, nos anos cincuenta e principios dos sesenta, de case adolescentes xogábamos no areal do comunal con porterías feitas con piñeiros e sen redes e logo camiñabamos á bañarnos no Barbaña.

Lembro tamén que, en anos posteriores, sendo pedáneo de Seixalbo Lino Cid Gutierrez, coa axuda do Concello, ampliouse o campo que posteriormente foi pechado con un muro de bloque polo impulso dos directivos do clube case todos veciños do lugar.

Agora, pasados moitos anos, un grupo de mozos, volve a retomar un cluble con mellores instalacións que daquela, coa boa intención de poñelo a camiñar no eido deportivo provincial. Atrás quedan outros intentos de achegar o deporte ós máis novos como fora a escola deportiva iniciada na Asociación san Breixo con Maxi Cid á fronte, ala polos anos 90. En fin, cantas historias vellas quedan atrás e que tiveron de testemuña ó mítico Carqueixal.

Ábrese, dende agora, unha nova etapa que precisa do apoio de todos os seixalbeses, para que o nome, da que foi Vila e Couto noutra hora, tamén teña voz e se escoite nos comentarios provinciais do deporte rei. A vida dá moitas voltas, e o equipo dos pementeiros volve a reaparecer. Sorte, moita sorte nesta nova andaina.

DÍA DE LEMBRANZAS E FUTBOL

Manuel Herminio Iglesias

O sábado pasado no campo do Carqueixal foi un día que, para os máis maiores, estivo cargado de lembranzas, e para os máis mozos cargado de ilusión e futuro. A tarde era moi axeitada para a práctica do deporte, e nas instalacións deportivas, que hoxe son propiedade dos Comuneiros de Seixalbo, despois de 29 anos de ausencia, reapareceu o Clube deportivo Seixalbo, equipo que durante moitos anos tivera, entre finais dos sesenta ate a metade dos oitenta do século pasado, unha destacada participación no futbol modesto da provincia.

Nas gradas do campo, moitos veciños, ex directivos e ex xogadores ademais de visitantes lembraban tempos pasados e o esforzo que fixeran, xentes que hoxe non están con nós. Prestacións económicas e traballos comunitarios foron habituais para mellorar unhas instalacións deportivas e un equipo que competía na liga de modestos daqueles anos. Moitas foron as tardes de música e deporte antes de ir de troula no Carqueixal.

Tamén foi esta unha tarde de recordos, de imaxes gardadas na retina da infancia, cando con rudimentarios medios, nos anos cincuenta e principios dos sesenta, de case adolescentes xogábamos no areal do comunal con porterías feitas con piñeiros e sen redes e logo camiñabamos á bañarnos no Barbaña.

Lembro tamén que, en anos posteriores, sendo pedáneo de Seixalbo Lino Cid Gutierrez, coa axuda do Concello, ampliouse o campo que posteriormente foi pechado con un muro de bloque polo impulso dos directivos do clube case todos veciños do lugar.

Agora, pasados moitos anos, un grupo de mozos, volve a retomar un cluble con mellores instalacións que daquela, coa boa intención de poñelo a camiñar no eido deportivo provincial. Atrás quedan outros intentos de achegar o deporte ós máis novos como fora a escola deportiva iniciada na Asociación san Breixo con Maxi Cid á fronte, ala polos anos 90. En fin, cantas historias vellas quedan atrás e que tiveron de testemuña ó mítico Carqueixal.

Ábrese, dende agora, unha nova etapa que precisa do apoio de todos os seixalbeses, para que o nome, da que foi Vila e Couto noutra hora, tamén teña voz e se escoite nos comentarios provinciais do deporte rei. A vida dá moitas voltas, e o equipo dos pementeiros volve a reaparecer. Sorte, moita sorte nesta nova andaina.

DÍA DE LEMBRANZAS E FUTBOL

Manuel Herminio Iglesias

O sábado pasado no campo do Carqueixal foi un día que, para os máis maiores, estivo cargado de lembranzas, e para os máis mozos cargado de ilusión e futuro. A tarde era moi axeitada para a práctica do deporte, e nas instalacións deportivas, que hoxe son propiedade dos Comuneiros de Seixalbo, despois de 29 anos de ausencia, reapareceu o Clube deportivo Seixalbo, equipo que durante moitos anos tivera, entre finais dos sesenta ate a metade dos oitenta do século pasado, unha destacada participación no futbol modesto da provincia.

Nas gradas do campo, moitos veciños, ex directivos e ex xogadores ademais de visitantes lembraban tempos pasados e o esforzo que fixeran, xentes que hoxe non están con nós. Prestacións económicas e traballos comunitarios foron habituais para mellorar unhas instalacións deportivas e un equipo que competía na liga de modestos daqueles anos. Moitas foron as tardes de música e deporte antes de ir de troula no Carqueixal.

Tamén foi esta unha tarde de recordos, de imaxes gardadas na retina da infancia, cando con rudimentarios medios, nos anos cincuenta e principios dos sesenta, de case adolescentes xogábamos no areal do comunal con porterías feitas con piñeiros e sen redes e logo camiñabamos á bañarnos no Barbaña.

Lembro tamén que, en anos posteriores, sendo pedáneo de Seixalbo Lino Cid Gutierrez, coa axuda do Concello, ampliouse o campo que posteriormente foi pechado con un muro de bloque polo impulso dos directivos do clube case todos veciños do lugar.

Agora, pasados moitos anos, un grupo de mozos, volve a retomar un cluble con mellores instalacións que daquela, coa boa intención de poñelo a camiñar no eido deportivo provincial. Atrás quedan outros intentos de achegar o deporte ós máis novos como fora a escola deportiva iniciada na Asociación san Breixo con Maxi Cid á fronte, ala polos anos 90. En fin, cantas historias vellas quedan atrás e que tiveron de testemuña ó mítico Carqueixal.

Ábrese, dende agora, unha nova etapa que precisa do apoio de todos os seixalbeses, para que o nome, da que foi Vila e Couto noutra hora, tamén teña voz e se escoite nos comentarios provinciais do deporte rei. A vida dá moitas voltas, e o equipo dos pementeiros volve a reaparecer. Sorte, moita sorte nesta nova andaina.

DÍA DE LEMBRANZAS E FUTBOL

Manuel Herminio Iglesias

O sábado pasado no campo do Carqueixal foi un día que, para os máis maiores, estivo cargado de lembranzas, e para os máis mozos cargado de ilusión e futuro. A tarde era moi axeitada para a práctica do deporte, e nas instalacións deportivas, que hoxe son propiedade dos Comuneiros de Seixalbo, despois de 29 anos de ausencia, reapareceu o Clube deportivo Seixalbo, equipo que durante moitos anos tivera, entre finais dos sesenta ate a metade dos oitenta do século pasado, unha destacada participación no futbol modesto da provincia.

Nas gradas do campo, moitos veciños, ex directivos e ex xogadores ademais de visitantes lembraban tempos pasados e o esforzo que fixeran, xentes que hoxe non están con nós. Prestacións económicas e traballos comunitarios foron habituais para mellorar unhas instalacións deportivas e un equipo que competía na liga de modestos daqueles anos. Moitas foron as tardes de música e deporte antes de ir de troula no Carqueixal.

Tamén foi esta unha tarde de recordos, de imaxes gardadas na retina da infancia, cando con rudimentarios medios, nos anos cincuenta e principios dos sesenta, de case adolescentes xogábamos no areal do comunal con porterías feitas con piñeiros e sen redes e logo camiñabamos á bañarnos no Barbaña.

Lembro tamén que, en anos posteriores, sendo pedáneo de Seixalbo Lino Cid Gutierrez, coa axuda do Concello, ampliouse o campo que posteriormente foi pechado con un muro de bloque polo impulso dos directivos do clube case todos veciños do lugar.

Agora, pasados moitos anos, un grupo de mozos, volve a retomar un cluble con mellores instalacións que daquela, coa boa intención de poñelo a camiñar no eido deportivo provincial. Atrás quedan outros intentos de achegar o deporte ós máis novos como fora a escola deportiva iniciada na Asociación san Breixo con Maxi Cid á fronte, ala polos anos 90. En fin, cantas historias vellas quedan atrás e que tiveron de testemuña ó mítico Carqueixal.

Ábrese, dende agora, unha nova etapa que precisa do apoio de todos os seixalbeses, para que o nome, da que foi Vila e Couto noutra hora, tamén teña voz e se escoite nos comentarios provinciais do deporte rei. A vida dá moitas voltas, e o equipo dos pementeiros volve a reaparecer. Sorte, moita sorte nesta nova andaina.

Atópanos en facebook
Asociación cultural Agromadas
Rúa Abelardo Arce Nº25
32970 Seixalbo · Ourense

agromadass@gmail.com
alzia.net