Artigos xa publicados
Personalidades que recibiron o premio Freire Carril
Personalidades que recibiron o premio Freire Carril
Personalidades que recibiron o premio Freire CarrilPersonas e entidades que recibiron o premio Freire Carril dende a súa fundación. Maximino Cid Ferro, 2009 Pablo Rodríguez “Oitabén”, 2010 Xosé Lois Gozález “Carrabouxo”, 2011 Carme Avendaño, 2012 Carlos Varela, 2013 Adolfo Zon, 2014 Amigos da Terra, 2015 José Antonio Rivera Pereira,...
O NADAL DA SAUDADE
Parrafeo 2019
Parrafeo 2019
Parrafeo 2019  Por Nate Borrajo   Que fan aquí? Non teñen casa, ouh? Xa pasou o Apalpador, xa pasou o Santa, menos mal que as avoas e os avós quedan… que se non… Vivan as avoas e os avós de Seixalbo! Tamén quedamos os inocentes, tan inocentes que aquí estamos, no lugar de andar moceando, aquí me teñen, disposta a falar! Non sabía ben por...
TORREVELLA
TORREVELLA
VOLVE O TORREVELLA Manuel Herminio Iglesias No medio de novas cargadas de incertidume sobre o que acontece no mundo, e dentro del en Venezuela, co desexo de que  haxa eleccións libres e se arranxe o saunto,  escollo  o camiño local para falar do que teño máis perto da casa. Sí, desas cousas pequenas que o acontecer trae e que case sempre  son motivo de ledicia,...
PARRAFEO 2018.- 2ª Parte
PARRAFEO 2018.- 1ª Parte
PARRAFEO 2018 .- CANTO PEOR, MELLOR. - 2ª Parte
Público na lectura do parrafeo 2018PARRAFEO 2018 2ª Parte   Festa adicada o reloxo, testigo e marcador do tempo na parroquia de Seixalbo, sendo durante cen anos guía, referente de todos os feligreses que o miraban e o oian. Serviu de despertador, chamada para comer, aviso de volta a casa, toque de fin de xornada. Aviso de entrada a escola, para coller o...
PARRAFEO 2018.- "CANTO PEOR, MELLOR".- 1ª Parte
Antonio, Hixinio e Héctor, lendo o parrafeo 2018PARRAFEO 2018 :  “Canto peor, mellor” 1ª Parte   Ola veciños, veciñas! Con alegría e nostalxia nos reunimos aquí, para despedir o ano. Ano con luces e sombras, con moita door e tamén con alegrÍas. Intentaremos contar as novas de este ano con esperanza e ilusión, dándolle un toque de humor, mirando sempre...
CATALUNYA
CATALUNYA
Catalunya Sobre Catalunya todos temos algo que dicir, todas temos opinión. Pero  ultimamente, mesmo con xente moi afín, prefiro non tocar  o tema catalán porque sei que as opinións poden ser moi enfrontadas, e levar a agrias discusións. E eu xa non estou para iso. E como me resulta máis fácil escribir que falar, aí vai , máis ca unha opinión, un sentimento para quen...
Seixalbo homenajeó a un hombre íntegro
Una calle para un alcalde feminista de hace un siglo
José Pereira estaba sentado cerca de la reina Victoria Eugenia, tuvo que tragar saliva y tomar la palabra ante un auditorio formado por los alcaldes de toda España, congregados en un banquete en el Palacio Real de Madrid para homenajear al monarca Alfonso XIII. Tenía 35 años y "era el alcalde más joven de España, así que le tocó habla por protocolo", recuerda Marosa Gómez,...
Seixalbo homenajeó a un hombre íntegro
Seixalbo homenajeó a un hombre íntegro y comprometido con la educación femenina La localidad tendrá una calle con el nombre de José Pereira, alcalde entre 1916 y 1917 ourense / la voz 08/10/2018 La última actividad de Seixalbo Cultural sirvió para dar a conocer a uno de sus vecinos más ilustres y quizás desconocidos, aunque fue alcalde de Ourense entre 1916 y 1917 y concejal...
Lembrando a José Pereira
Lembrando a José Pereira Rodríguez
Lembrando a José Pereira Rodríguez A memoria colectiva sempre foi sumamente fraxil. Pero de seguro que os veciños de Seixalbo sempre o lembrarán a vostede que, xunto con Fernando Freire, fixo un gran esforzo para liberalos do pago dos foros que consistía en 500 moios de viño anuais ó Cabildo da Catedral de Ourense...” Estas e outras verbas están nunha misiva de xullo...
José Pereira, alcalde 1916-191
José Pereira, alcalde 1916-191 O 17 de marzo de 1916 toma posesión como alcalde de Ourense o veciño de Seixalbo Don José Pereira Rodríguez,  «lamentando que as súas condicións non sexan  correlativas á importancia do cargo, e para o seu desempeño solicita a colaboración de todos os señores concelleiros, e termina dicindo que o seu programa é...
Lembrando a José Pereira
Seixalbo lembra a José Pereira: "Foi un avó idealista" Elisabet Fernández 07/10/2018 A neta do que foi alcalde de Ourense en 1916 investiga todo o que logrou o homenaxeado Seixalbo homenaxea este domingo ás 19,30 horas a un dos seus veciños ilustres, José Pereira, que foi alcalde de Ourense entre 1916 e 1917 e que destacou, entre outras cousas, polo seu empeño para a...
A maxía dunha viaxe
A maxía de unha viaxe
A maxia dunha viaxe Afición, fanatismo, diversión, experiencia puntual, ou todo iso, ou, máis sinxelo, vivir o momento, aproveitar o presente e disfrutalo; esta é a máxima da xuventude actual, que acertada ou non, faina súa e a disfruta plenamente. !Saimos a unha e media ¡¡¡. De acordo. Non se falou máis. E así foi, a esa hora dispuxémonos a enfrontarnos cos máis...
Andaina cultural a Celanova e Castromao
Andaina cultural a Celanova e Castromao
Novo libro de Manuel Herminio Iglesias Vazquez
Andaina cultural a Celanova e Castro de Castromao
Andaina cultural a Celanova e Castromao
Novo trabalio de Manuel Herminio Iglesias Vazquez
Novo traballo de Manuel Herminio Iglesias
CEN ANOS Ó SERVIZO DOS FREGUESES
CEN ANOS Ó SERVIZO DOS FREGUESES
CEN ANOS Ó SERVIZO DOS FREGUESESManuel Herminio IglesiasUn dito sentencia : quen descoñece o seu pasado difilmente pode entender o presente e melloralo.Neste mes de marzo, cúmprense cen anos da posta en marcha do reló da Igrexa de Seixalbo. O crego, párroco daquela de San Breixo, don Luciano Eavaristo Vaamonde (1912-1918), xunto con 191 veciños da antiga Vila e Couto, decidirón mercar un...
Con pechar o galiñeiro chega
Con pechar o galiñeiro chega
CON PECHAR O GALIÑEIRO CHEGA Manuel Herminio Iglesias Na nosa sociedade acontecen feitos que día a día non deixan de sorprendernos. Feitos que amosan ás claras que os humanos somos uns seres depredadores e que maiormente actuamos por instintos primarios que nos dan certo pracer e amosan que temos poder. Hai uns anos lembro que celebrouse, pola comarca do carballiño, un...
Parrafeo 2017
Parrafeo 2017
Boas tardes a todas e todos!! Moitas gracias por estar hoxe aquí e moitas gracias tamén a Agromadas por confiar en min para levar a cabo o parrafeo deste ano 2017. Cando pensaba como desenvolver este resumo do ano, paro os que aínda non saiban en que consiste isto, un parrafeo ven sendo un resumo do bo e do malo acontecido ao longo do presente ano, que en nada remata, cun certo ton...
Ourensáns no esquecemento
Ourensáns no esquecemento
OURENSÁS NO ESQUECEMENTO Manuel Herminio Iglesias               “Non son todos os que están, nin están todos os que son”. Iste dito popular váleme  para argumentar o que a continuación exporei.             Resulta que hai uns meses neste xornal escribín...
Duas visitas culturais a Limia
Dúas andainas culturais á Limia
DÚAS ANDAINAS CULTURAIS Á LIMIAManuel Herminio IglesiasSempre é necesario coñecer o pasado para entender o presente. Pois si se perden as referencias de onde vimos, dificilmente atinaremos a intuír cara onde camiñamos como persoas e como colectivo humano. Isto que parece unha simpleza acontece en moitas familias, onde os pais parece que teñen reparo en contarlle ós fillos a situación que...
Parrafeo 2016
Parrafeo 2016
PARRAFEO 2016 Antes de nada, dar as grazas a Agromadas por confiar en min para decir o parafeo de este ano, é un honor e un placer poder estar hoxe eiqui. Aínda que con moitos nervos e preocupada para que todo saia ben, que non tartamudee, que me quede en branco, que non chore, e que por riba coa presión de dicilo despois do señor que vive na casa de María, a que esta o lado da...
Freire Carril 2016
Premio Freire Carril 2016
La emoción de crecer en SeixalboEl empresario ourensano recibe un homenaje dentro de la Festa dos ForosRUBÉN NÓVOA01 de julio de 2016. Actualizado a las 05:00 h. 0SANTI M. AMIL3400Seixalbo realiza este fin de semana su habitual viaje al corazón de su historia. Es la undécima edición de la Festa dos Foros, en la que se revive una celebración de 1859, cuanto tras veinte años de pleitos...
Parrafeo 2014
PARRAFEO 2014
Parrafeo 2.014( 27 de nadal) Queridos amigos, veciños, compañeiros,  comezo xa malamente, este parrafeo añorando os tempos en que sendo eu adolescente e moza, o Nolete se subía ó balcón do Luís, e dende alí discurseaba  mostrándonos o seu inxenio e a súa chispa. Tempos de tranquilidade, aceptación, resignación, emigración…( Non parece que pasaran 40...
Historial Premio "Freire Carril"
HISTORIAL PREMIO FREIRE CARRIL
                                            O PREMIO “FREIRE CARRIL”               1.   Historia             2.   Bases             3.   Cadro...
Bases premio "Freire Carril"
BASES PREMIO "FREIRE CARRIL"
Premio Freire Carril  A participación  e dinamización  da   comunidade social, nos aspectos referidos á defensa  dos valores democráticos,  da cultura en xeral e da galega en particular, e do interese público,  engrandece ás persoas, ás entidades e  aos pobos.   PREMIO FREIRE CARRIL        da...
Parrafeo 2013
PARRAFEO 2013
                      PARRAFEO   2013                                        Hola amigos!       ...
Parrafeo 2012
Parrafeo 2012
Antes que nada, Perdón,creo que hai unha equivocación,dixéronme que tiña que imitar o discurso do Rei en Nadal.Eu non acordo parrafeo nin nada tal,puxen a televisión e  copiando ó Borbónfixen esta especie de pregónque non sei si vos vai gustar.Bueno, pois agora xa está,que o que conta é a intencióne a boa voluntá.Dixéronme que nada de versosQue en prosa tiña que serPero eu...
Parrafeo 2015.- Xosé Carballido
Parrafeo 2015.- Xosé Carballido
PARRAFEO 2015Asociación Cultural AGROMADASSeixalboxosé carballido presasAS AGROMADAS DE SEIXALBOParrafeo 2015Boas noites. Quixera agradecer, en primeiro lugar, á Asociación Cultural As Agromadas, que tivera pensado en min para facer este relatorio, e agradecer tamén a presenza dun público tan culto, selecto e numeroso que nos acompaña.Xa lles advirto que unicamente vou falar de noticias...
Volume 17 Número 1 Ano 2015
Hai cincuenta anos
O xornal "La Región" avívanos a memoria lembrando o traballo colectivo, daquela "prestación persoal ou  peonadas", que se facía no rural para saír do bulleiro e mellorar. Traballábase, incluso os domingos, para arranxar o primitivo e precario saneamento e o pavimentado das rúas. Cantas lembranzas! Recordo que por esta mesma época viñan á praza do lugar viñan os camións a...
AGROMADAS asina a carta de Consumo Responsable e Solidario
Na cita anual da IRMANDADE GALEGA DE AGROALIMENTARIOS E ADEGUEIROS (IRGADE) houbo vinte e cinco novas incorporación de empresas que tomaron a decisión de etiquetar os seus produtos en galego. Ademais, outras tantas entidades , entre elas, As AGROMADAS asinaron a Carta de Consumo Responsable e Solidario da que destaco:Foto José Paz (La Región)“… cando eliximos os produtos a...
Dous mortos en Seixalbo
Mascábase a traxedia en Seixalbo, e así aconteceu: dous mortos enriba do escenario. Afortunadamente, os aplausos dun público agradecido, fixo revivir a estes mozos vítimas de amores e desamores imposibles, na máis desgarradora traxedia lorquiana.Da man dun ilusionado grupo formado na Universidade Laboral, entre eles varios estudantes do Curso de Iniciación ao Arte Dramático, baixo a...
Priscilla en Seixalbo
O sábado pasado as xentes de Seixalbo, no auditorio de Penouzos, representaron unha singular adaptación teatral que en clave de humor narraba as vicisitudes de tres amigos que viaxaban para ver o famoso musical Priscilla. A súa travestida e atrevida vestimenta fará que se atopen coa incomprensión dunha parte da sociedade, cada vez, por sorte, máis minoritaria. Mais o arrinque...
Dia de lembranzas e Fútbol
O sábado pasado no campo do Carqueixal foi un día que, para os máis maiores, estivo cargado de lembranzas, e para os máis mozos cargado de ilusión e futuro. A tarde era moi axeitada para a práctica do deporte, e nas instalacións deportivas, que hoxe son propiedade dos Comuneiros de Seixalbo, despois de 29 anos de ausencia, reapareceu o Clube deportivo...
Volume 16 Número 3 Ano 2014
Con Adolfo Zon
Hai situacións difíciles de explicar, é preciso vivilas, sentilas, e máis cando o marco no que se desenvolven corresponde a unha sociedade tan diferente á nosa, moito máis espontánea, alegre, participativa, coas emocións a flor de pel, que busca o contacto físico, os abrazos, o sorriso; formada por xente humilde que goza e fai gozar.  Este é o ambiente de Abaetetuba, Diocese...
Un bispo de Seixalbo
Sempre é un motivo de ledicia que un amigo e  veciño chegue a ser nomeado bispo, aínda que sexa en terras moi lonxanas. Este  é o caso, de Adolfo Zon Pereira natural de Seixalbo  ao que coñecin de neno e que xugou con nós polas rúas desta anterga Vila e Couto do Bispo de Ourense, integrada definitivamente no concello da cidade das Burgas dende 1839. Adolfito, para os máis...
Volume 16 Número 2 Ano 2014
UNHA DISTINCIÓN MERECIDA
Con moita frecuencia acontece que somentes nos decatamos das cousas boas que temos cando desaparecen.  Desta maneira laiámonos da perda dalgún dereito, dun servizo ou mesmo da  perda de  persoas salientables cando chega a morte, aínda que  sabedores das súas obras e do seu bo facer,  esquecémolas  durante a súa existencia. Algo semellante acontece co...
O mes da salgueira e o vimbieiro
A salgueira ou salgueiro en galego, pero tamén a vimieira ou vimbieiro son árbores que enchen os humedais de Galicia, diferentes, pero ambas da familia das salicáceas. Sen saber exactamente a qué variedade se refire, en grego o nome para estas árbores era helike e en latín sálix. En inglés a salgueira é willow, e da mesma raíz temos wicker, vimbio. No alfabeto das árbores,...
Andaina e visita ao Conxunto arqueolóxico de Santa Mariña das Augas Santas
Domingo 10 de maio de 2014. A mañá prometía un día fermoso, e non defraudou.  Ás 8,30h. á caron do local de Agromadas xuntámonos 15 persoas para marchar camiñando cara a Santa  Mariña de Augas Santas. Entre bromas e saúdos arrincamos un cuarto de hora máis tarde. Subimos  a modiño ó Cumial polo camiño dos Campos e seguimos pola estrada de Salgueiros; pasamos o...
Volume 15 Número 1 Ano 2014
Don Ramón de Vilachaira
Vilachaira era un pobo tranquilo, illado; estendíase nunha gran superficie e rodeado de montañas cunha comunicación coa vila máis preta un tanto dificultosa. Don Ramón era un home pequeno, xa entrado nos 60 , listo como un allo, moi faladeiro e sempre cunha palabra amable para seus veciños. Vivía no pazo de Sobreiro, unha casona señorial de herdanza familiar, construída hai...
O amieiro, parte do noso patrimonio
Amieiro. Foto arquivo Ridimoas O 18 de marzo, segundo o calendario máxico arbóreo celta comenza o mes do amieiro, ameneiro ou aliso, "Fearn" (Bran), correspondente á letra F do alfabeto ogham. Nestas datas o amieiro comeza a florecer e sinala que o sol primaveral seca as inundacións invernais. Inclúe o equinoccio de primavera, cando os días se fan máis longos cás noites e o Sol...
EXPOSICIÓN DE PINTURA E PATRIMONIO CULTURAL
En Agromadas nestes días temos a oportunidade de dsifrutar de dúas actividades distintas, pero que no fondo manteñen un nexo que as une, pois ambas son fillas creación artística e artesana dos humanos. Os homes crean e danlle contido as formas e nacen as normas para protexer aquelo que merece a pena conservar. Exposición de pintura Leandro...
Lembrando a Félix Rodríguez Pavón
Está a piques de chegar a primavera, e con ela un novo Entroido en Seixalbo. Os nosos entroidos, Paquita e Nicanor xa presiden o balcón na Praza Maior, como autoridades que son. A súa faciana foi cambiando cos anos e os de agora teñen á penas nove anos.              Os vellos entroidosNo ano 2005 presidiron a Praza, de xeito...
Jaimito
Lembro que alá polos anos sesenta, na época estival, viñan uns ambulantes a Seixalbo e coa súa caravana asentaban na Praza Maior. Tratábase dunha familia de titiriteiros que naqueles días de calor facían de Seixalbo algo distinto cos seus números de circo, e sobre todo por un personaxe entrañabel para todos aqueles rapaces e mozos que daquela non tiñamos grandes...
Unha muller á fronte de San Breixo
A Asociación San Breixo renovou a súa directiva e por primeira vez, ademáis de incorporar algunhas caras novas, está presidida por unha moza: María Nóvoa Gómez. Desta maneira, ó frente dun equipo que mestura xente nova e outra con moita experiencia, aparece unha muller coa intención de darlle continuidade a unha entidade que naceu no ano de 1980 e que despois de estar...
Volume 14 Número 2 Ano 2013
O 2013, UN ANO POSITIVO PARA AGROMADAS
Estamos a piques de pechar un ano máis da existencia da Asociación Cultural Agromadas. Como sabedes esta naceu no ano de 1987 como agrupación Coral As Agromadas,  si ben dende o ano 2001, ó desaparecer a Coral, converteuse en Asociación Cultural abranguendo novas actividades que lle deron a entidade unha nova proxección en Seixalbo, na cidade e mesmo a nivel galego coa posta...
O SER HUMANO
Con frecuencia ocurren feitos que fan reflexionar sobre a condición humana: tan imprevisible, tan incontrolable, tan contradictoria, tan extraordinaria, tan capaz, tan domesticable, tan mezquina…Os humanos somos capaces de sentir amor, apaixonamento, tenrura, solidaridade, pena…e á vez cometer verdadeiras atrocidades que contradin estes e outros sentimentos. Hai actitudes...
A quen lle dedicaría unha rúa en Seixalbo
Unha vía debe levar o nome polo que a xente sempre lle chamou desde antigo. De non poder ser debería levar o dalgún personaxe que destacara dentro da colectividade, dun persoeiro.En Seixalbo temos un personaxe que ben merecería esta distinción entre outras, mais aínda non ten ningunha. Trátase do mestre escultor nado nestas terras Francisco Ochogavia, artista do que habería que estudar a...
O aniversario da saudade
Eran pouco máis das doce da mañá cando cheguei á Benposta. A cita era para celebrar o cabodano da morte do pai  Silva e os máis  50  anos do nacemento da noutrora chamada “Nación dos Muchachos”. Aparquei o coche baixo os grandes eucaliptos e  púxenme a divisar Seixalbo e as vellas e ruinosas instalacións do centro educativo.  A partires dese momento...
Volumen 13 Número 1 ano 2013
Voces poéticas
A música sempre está presente nas nosas vidas. Nacemos emitindo un choro que algúns catalogan como o primeiro son musical. Logo, no colo da nai, escoitamos os primeiros cantos. Ela  mentres nos arrola, entoa as primeiras cantigas de berce. E andando no tempo, a música acompaña as nosas vidas ate a morte. Esta introdución ben a conto pois hoxe recibimos a nova de que o famoso...
Tenoloxía e impacto social
É sorprendente a capacidade que temos de integrar na nosa vida os inventos a aplicacións tecnolóxicas,  sen decatarnos. Non temos que remontarnos moitos anos atrás, para ver esta evolución. Nos anos 60 e principios dos 70, comezaron a espallarse algunhas  aplicacións tecnolóxicas con un impacto na nosa vida, moito máis profundo do que a simple vista puideramos...
Un mundo irradiado
Vivir nunha sociedade suicida por contaminación electromagnética. Na sociedade da tecnoloxía e das comunicacións globais hai unha proliferación masiva dos campos electromagnéticos provinte de diversas fontes –wifi, dect, telefonia móbil, bluetooh, wi-max– someténdonos a niveis de irradiación e contaminación constante, nunca antes soportados polos organismos biolóxicos....
Unha representación do deus Lugh
Nas últimas escavacións na parte baixa do castro de Santa Mariña de Augas Santas (Allariz), nunha casa do período galaico-romano apareceu en xullo de 2012 unha pequena raedeira duns seis centímetros, un instrumento en cuarcita para esfolar animais. Nela chama a atención a gravura con buril dunha figura colocada diante dunha árbore acompañada duns signos que nós interpretamos como...
Manuel Díaz
O nome seguramente non di moito, pero este señor tiña unhas citas semanas na radio nos anos sesenta á noitiña que eran una verdadeira chamada á conciencia de Galicia. Nesas datas ninguén era capaz de usar o galego nun medio de comunicación, dirixíndose á gran mayoría das xentes do campo como facía Xeixadelo.Xeixadelo poñía nas súas citas toda a retranca, o humor e todos os...
Volume 12 nº 1 Ano 2012
Centenario da chegada a Seixalbo do novo cura párroco
O 8 de xaneiro de 1912 facía a súa entrada en Seixalbo D. Luciano Evaristo Vaamonde Dacortiña. Procedía de terras alaricanas onde deixou grandes tiña grandes amizades, xa que Don Luciano Evaristo tiña un forazón grand e xeneroso. Da nova facíase eco a prensa escrita: Iniciado por el Sindicato de S. Verísimo de este pueblo (Seixalbo), se hizo un entusiasta recibimiento al uevo...
A desafección política non é a solución
Segundo unha enquisa sobre os problemas actuais da nosa  sociedade, a primeira preocupación é a do paro seguido da crise económica que soportamos dende hai varios anos. E como síntoma destes graves asuntos aparece a desafección política de sectores moi importantes de cidadáns que, facendo táboa rasa, renegan do sistema que temos  lanzando proclamas nas que culpan a todos os...
Novas achegas sobre a microtoponimia de Seixalbo
Despois da publicación do traballo Seixalbo e os seus nomes de lugar foron aparecendo nos documentos novos datos que aportan luces a algúns nomes da toponimia de Seixalbo; tamén seguimos lendo sobre o tema, no que, dito sexa antes de nada, non somos máis que afeccionados. Adiantábamos, de xeito máis que nada intuitivo, que resultaba evidente a relación do microtopónimo Riazón co latín...
Xuventude e diversión
Non pretendo culpar nin censurar a maneira de divertirse dunha parte importante da xuventude actual.  Persoalmente  non a comparto. E darei dous argumentos para elo. O primeiro é que para divertirse non vale todo. Sempre hai límites que non se poden sobrepasar. Pois, ao buscar soamente a diversión pola diversión   xogando cos experimentos para probar novas...
Xa morreu Franco!
Todos sabemos que corenta anos de franquismo non foron en balde e aínda arrastramos como lousas tanto tempo de patriotismo e relixión. Seixalbo non podía ser menos, e por máis que insistimos en que xa rematou a ditadura, que non temos que mostrar a adhesión os réxime con bandeirolas, que unha cousa é a política e outra ben difrerente é a relixión, as xentes non terminan por...
Volume 11 Número 3 Ano 2010
LEMBRANZAS - O Recanto da Música
Como sabedes, dende hai un tempo, pertenzo ao grupo de Vellos Amigos que hai moitos anos fundou Manuel de Dios, ilustre ourensán que no seu día dirixiu a coral de Ruada á que lle imprimiu unha personalidade musical e interpretativa que aínda hoxe dura. Pois ben, resulta que nun dos ensaios semanais apareceu a cantiga titulada A Noite, baseada na música da película “Los...
O ser humano
Con frecuencia ocorren feitos que fan reflexionar sobre a condición humana: tan imprevisible, tan incontrolable, tan contraditoria, tan extraordinaria, tan capaz, tan domesticable, tan mezquina… Os humanos somos capaces de sentir amor, paixón, tenrura, solidariedade, pena… e á vez, cometer verdadeiras atrocidades que contradín estes e outros sentimentos. Hai actitudes...
España pregunta: Belén responde
O papanatismo televisivo está lanzando a persoeiros que, sen teren oficio nin beneficio, dedícanse exclusivamente a desplumar e desmenuzar a vida íntima doutros seres semellantes a eles; matrimonios, divorcios, herdanzas, vida sexual e todo tipo de dimes e diretes, son o caldo diario diante as cámaras. Claro está cobrando para vivir. Estamos diante a copia burda do que...
Sin título
A autora escribiu o texto en castelán para falar da lingua galega e das suas lembranzas de nena de cidade que non tiña aldea... Semella unha carta que dirixe a duas amigas que ten en Agromadas.Prometí que lo haría y aún sin saber si es tarde ya o no, lo envío. Si es tarde, se tira y si no lo es… pues hacéis lo que queráis. Ya que este breve comentario, va a hacer referencia...
Fernando Freire Carril
No ano 2.011 conmemorarase o 2º centenario do nacemento deste seixalbés de adopción. Con este gallo haberá que programar algo para esta efeméride. No plano da investigación sei que Emilio González Iglesias xa ten feito algunha cata documental que seguro nos fará máis familiar a figura de Freire Carril. Unha primeira biografía sería o paso previo para outros actos na súa...
Pan bendito
Ata que chegue ese pan bendito ás nosas casas fai falta moito tempo e traballo. Primeiro a sementeira, despois de varios meses a sega, a trilla, o almacenamento do trigo e despois o muíño para facer a fariña e para facer o pan. Agora comezamos co fermento. O día 14 de setembro, cando a cruz de cristo (no cristianismo ortodoxo), as mulleres ían á igrexa, collían auga bendita e...
Sin título
Tes moita auga na ollada, rapaz. Curioso, non che parece? ------ A auga adáptase ás formas e amóldase ás circunstancias. A auga busca sempre o seu camiño, ás veces através da mesma pedra. Tes moita auga na ollada, rapaz. ------------------- Os días de chuvia ídesme ver sempre cun sorriso andando pola rúa. Non sei por que, pero pásame. Alucíname saír da casa despois dunha...
Volume 10 Número 2 Ano 2010
O si ou non das bolsas de plástico
Dende sempre houbo a dicotomía de "avanzar a custa de... " ou "conservar renunciando a..." Tendo en conta as novas técnicas de produción e os novos materiais con que se elaboran os produtos de uso e consumo diarios, que son moito máis respectuosos co medio ambiente e natural, permítenos ter bens de consumo diario sen danar o medio, e gozar da comodidade do seu uso. Como exemplo, e por...
Seixalbo cultural
Primeiro foi a casa da Xunta dos veciños -que fora do procurador Ramón Santás Freire- despois foi a cesión da casa dos herdeiros de César Iglesias Freire á Asociación cultural Agromadas, e máis tarde foi a adquisición da casa dos herdeiros de Abelardo Arce Mayora polo Concello de Ourense para un Centro Cívico en Seixalbo. En pouco tempo, Seixalbo vai ter ben prontiño estes tres focos...
O mar
Longas horas sentado no peirao fitando o mar, inundándome co seu son e observando o ir e vir dos barcos. O tempo. Semella que para o mar non pasa o tempo. A súa eterna memoria é testemuña de xeracións e xeracións de homes e mulleres. Coñecedor dos seus amores e das súas inquedanzas. Dos erros e das glorias esquecidas. En silecio. Semella que para o mar non pasa o...
Vítima
Vive nunha casa fría, moi fría, en inverno con calefacción e fría tamén no verán. Cheo de cousas, pero con moitas carencias. Nos seus ollos grandes e moi abertos pódese ler incerteza, inseguridade, medo… Na súa pálida pel vese sufrimento. Sae da casa. Mira á súa nai abatida, desganada e triste. Respira fondo. Collidos da man diríxense á escola. El diante, como tirando dela....
A V FESTA DOS FOROS
O tempo bule, pasa lixeiro diante nós, e case, sen decatarnos, imos camiñando pola vida. Esta afirmación vén a conto porque estes días vimos de celebrar a V edición da festa dos foros, e aínda parece que empezamos onte a darlle vida a este evento histórico en Seixalbo. Pois ben, nesta quinta andaina tivemos a oportunidade de ir mellorando este evento cultural no seu...
O recanto da música: Balada de outono
As follas caen zarandeadas polo vento que anuncia a chegada do inverno. Os días curtos e grises axudan e chaman pola melancolía pois está petando na porta o Nadal e con el o solsticio de inverno, a noite máis longa e o día máis curto do ano. Axiña caerá o 2010 e empezaremos o 2011 para seguir a cumprir o rito do calendario que marca as nosas vidas. Xúntome cuns amigos para matar o...
Volume 9 Número 1 Ano 2010
Reflexión sobre o PERI de Seixalbo
Moito se ten falado e escrito sobre do PERI de Seixalbo, en diferentes medios e mesmo nesta revista Solaina, durante estes anos dende que se aprobou e entrou en vigor o plan, indudablemente con opiniós a favor e en contra do mesmo, todas respetables, por suposto, pero a verdade é que dende entón, vaise consolidando, e vanse vendo os seus froitos, casas reformadas espectaculares, vivendas que...
Abaetetuba, crónica dunha viaxe inesquecible
Abaetetuba, significado : Aba – Home, Ete – Verdadeiro,Tuba – Abundancia. Abaetetuba é un municipio do Pará, un dos estados do Brasil cunha extensión de dúas Españas. Abaetetuba é tan grande coma Galicia, pero só é un municipio, ten máis ou menos 87.000 mil habitantes. Nese municipio Adolfo leva dúas parroquias: Santa Rosa que comprende os barrios de Santa Rosa e San...
O LABIRINTO DO FAUNO
Hai uns meses que o final da guerra entre españois cumpría 71 anos. Despois de tantos mortos, sobreviría unha sinistra ditadura que sumiría á Patria Nai no atraso e na ignorancia. Moitos libros e películas intentan mostrar esta páxina negra da loita entre esquerdas e dereitas. Como filla e neta destes españois que se exiliaron na Arxentina, quixen que os meus alumnos e alumnas tomaran...
SEIXALBO NAS HEMEROTECAS DOS XORNAIS “ABC” E “LA VANGUARDIA”
Estes dous xornais españois con máis de cen anos de historia e unha gran hemeroteca, teñen páxina en Internet con acceso libre ós seus arquivos. Un é catalán, La Vanguardia, o outro é de Madrid, ABC. Os dous naceron a finais do século XIX e gardan nas súas páxinas a crónica do acontecido en España e no mundo, cada día, dende hai máis de cento vinte anos. Eu entro moitas veces...
O FUTURO DO BARBAÑA
Corrían os anos sesenta do século pasado cando nacía o Polígono Industrial de san Cibrán das Viñas da man de Caixa Ourense. Lembro que, despois de mercarlle as terras aos propietarios, fixéronse unhas rúas e un colector principal para verter os residuos das empresas que alí se instalaran o cal morría no Barbaña á altura da ponte de Noalla. Chegara a esta cidade a modernidade e o...
O recanto da música: EN LEMBRANZA DE MANUEL DE DIOS
Hai uns días asistín a un acto no que se lle adicaba ao artista Manuel De Dios unha rúa. Foi no concello de Coles. Nese acto sinxelo, despois do discurso institucional por parte do alcalde do concello, e da intervención dun familiar do homenaxeado, o grupo musical Vellos Amigos interpretou unha peza deste músico baseada nunha melodía tradicional que me emocionou moito. Foi o Alalá de...
Volume 8 Número 3 Ano 2009
LES PORTES S’OBRIN A NAVARRA
Navarra estava a un tir de pedra, creuant el riu Ebre, hi entràrem per la part baixa, en aquest incipient mes de juliol. Els paisatges eren monòtons, cereals en ple procés de recolecció i pobles desprovistos d"encant i tan sobrats d"una espècie de pols que recobria carrers i cases. Estàvem, clar al ritme que portem, encara molt lluny de la Navarra pirineïca on volíem dirigir-nos....
Entroido dos sesenta na lembranza
Festa distinta O Entroido en Seixalbo non era unha festa máis do ciclo festeiro senón unha manifestación moi singular debido: nela estaban reflectidas as necesidades e aspiracións de todos os seixalbeses e veciños. É, pois, o Entroido a festa máis grande que nos legaron os nosos antepasados como ben recolle esta composición e na que queda patente o amor a esta efeméride: “Entre...
SERGIO “O CABALLERO”
Sergio sempre foi un home mañoso e un veciño disposto a votarche unha man, deses que igual che arranxan un aparello de radio, unha bicicleta ou un motor de auga. E tamén é desas persoas acostumadas a loitar, con moita forza interior, con moitas ganas de seguir cara adiante, empeñado en ver o lado positivo das cousas, da vida… Coma outros moitos galegos, emigrou cara a Europa na súa...
Libros de texto no ensino obrigatorio
Óese dicir que a dereita e a esquerda, nas sociedades occidentais, son cada vez máis similares... que defenden os mesmos principios xerais e que lendo os programas, non se sabe moi ben quen é quen. É coma se xa se acadara ese benestar medio que nos adormece e tranquiliza e elimina todo ativo de carácter revolucionario, mesmo entre a xuventude, que só se mobiliza nos grandes eventos,...
A TRAS TENDA DO ENTROIDO
Nun baixo dunha casa nas laxas, elas falan alto e están todas un tanto alporizadas. Eu diría que contentas, pois moitas non se vían dende hai un tempo. Por iso, de maneira espontánea saúdanse e falan e falan con certa ansiedade de comunicación informal. Son as mulleres da comparsa da Aguillada, agrupación que leva participando no entroido de Seixalbo dende hai 16 anos dunha maneira...
O RECANTO DA MÚSICA
CANTO DE NADAL ALUMEAi Aluméame, aluméame estreliña da fartura. Aluméame, aluméame mentres que non sae a lúa. Esta cantiga tradicional, como case todas as deste tipo, ten varias músicas. É, polo tanto, un alalá moi coñecido en Galiza. Eu, seguindo a liña habitual, escribina de oído ampliándoa para guitarra coa intención de ampliar o repertorio de...
Volume 7 Número 2 Ano 2009
O SINDICALISMO CATÓLICO EN SEIXALBO
En maio de 1891 ve a luz a encíclica “Rerum Novarum” de León XIII: o Papa, fai gala da preocupación da Igrexa de Roma ante os estragos causados pola Revolución industrial entre os obreiros. A Igrexa é consciente de que as masas se están a organizar para pór freo a esta situación, pero deixan de lado a vida espiritual, moi lonxe esta dos obxectivos dos seus dirixentes, contrarios ao...
A VIDA
Sempre lle custou desprenderse das cousas e de forma especial das pequenas cousas. Un dilema á hora de tirar: unhas cousas poden ter un valor práctico e as máis un valor afectivo, forman parte da súa historia, cada unha delas é un anaquiño da súa vida. O caso é que a acompañaron nos traslados infinidade de cousas que só teñen valor para ela: cartas, escritos, prensa, traballos...
ÁGORA: UNHA PELÍCULA EVOCADORA
Unha música un tanto nostálxica ponlle fondo e acompáñame mentras estou a lembrar a película Ágora de Amenabar. Foi a semana pasada cando a vin no cine do centro Ponte Vella. E debo afirmar que, aínda que non son un gran afeccionado ao séptimo arte, gustoume por varias cuestións. Tamén afirmo que non son un asíduo das salas de cinema. A última película que vin foi aquela Los...
O RECANTO DA MÚSICA
CANTO DE NADAL IMOS CANTANDO Imos todos cantando na mellor festa que hai o nacemento do Neno que está no colo da nai. Esta canto de Nadal tradicional extraído do cancioneiro de Gustavo Freire pareceume moi interesante tanto pola música como polo texto. Arranxeino para guitarra, coa intención de que , ademais de cantalo empregando as acordes da...
Volume 12 Número 1 Ano 2009
Unha viaxe inesperada á cidade do milagre, Anantapur.
A vida segue o seu camiño, do cal ás veces nin nos damos conta. Levaba semanas de tormenta vital, malestar, tristeza, anoxo, perdas, lazos que se rompen, e cambios que aceptar. Así, certo día recibín unha chamada, totalmente inesperada. “Quéreste ir á India? O teu traballo consistirá en participar na rehabilitación dun home, Vicente Ferrer... Decídete en dúas horas”. O sol está...
OBXETIVO TECNOPOLE . CHEGAR NON É DOADO
Cando digo que non é doado chegar, non é porque estea afastado e agochado. Non; está nunha área industrial. O polígono industrial de toda a vida. Grande ou pequeno, pero o mellor que temos. Parece que a deixadez ou o descoñecemento ou ambas cousas a un tempo, fai deste lugar un obxectivo de difícil acceso. Fai un tempo, xusto no período preelectoral das últimas eleccións para o...
PER UNA RIOJA SORPRENENT
Entràrem per la Rioja muntanyenca, una realitat poc coneguda, eclipsada per la dominant denominació d"origen amb la qual s"etiqueta tota l"ampla Vall de l"Ebre i per extensió a tota esta província. Però la Rioja posseeix rouredes amb cobertura de falagueres tonificants, petjades de dinausoris fossilitzades i multitud de riuerols i poble que estèticament no tenen res que envejar als seus...
CARTA ABERTA Ó NOSO PAI SILVA
Non sei o que está pasando en Benposta. Non sei o que está pasando co pai Silva, co Excelentísimo señor Jesús Silva. Apesares de todo o que se publica, de todo o que se di, de todo o que se informa ou se desinforma, non sei o que está pasando. E digo que non sei nada porque me nego a aceptar verdades absolutas, négome a aceptar como verdade o que se publica en periodicuchos, por...
O CLUBE DE AMIGOS E FOLK CANTIGAS
O concerto celebrado durante as festas do Nadal que organizou Agromadas, e que estivo protagonizado pola Rondalla-Coro Alecrín da Asociación cultural da Troya de Ponte Canedo, tróuxome á memoria recordos dos bailes que nesa Asociación recreativa se organizaban e, tamén daquel outro concerto que tanto me marcou: o de Folk Cantigas. Desa e doutras experiencias habidas en Seixalbo tamén quero...
RECANTO DA MÚSICA
SE CHOVE DEIXA CHOVERE Se chove deixa chovere, se orballa deixa orballare. Que eu ben sei dun abriguiño, onde me hei de ir abrigare. Esta cantiga tradicional extraída do cancioneiro de Gustavo Freire pareceume moi interesante tanto pola música como polo texto. Arranxeina para guitarra, engadíndolle diferentes variantes. As variacións non seguen o que se podería entender como...
Volume 11 Número 3 Ano 2008
APROXIMACION AOS COMUNAIS DE SEIXALBO
Recentemente solicitáronme os datos que puidese aportar sobre os montes comunais de Seixalbo. Comunal do Caraqueixal A medida que ía ordenando catro referencias inconexas que nos fomos atopando ao longo dos anos pensei que podería ser de máis utilidade darlles un marco de referencia que facilitase a súa interpretación de xeito que poidan ser doadamente comprensibles para quen descoñeza o...
A VOZ E O CORPO. UN EQUILIBRIO
Vimos ao logopeda porque estamos afónicos, a gorxa dóenos, quedamos sen voz. O terapeuta proponnos empezar tratamento fixándonos nos pés. ¿Estou no logopeda ou no podólogo? Que reine a calma: estás no lugar correcto e todo ten unha explicación. Efectivamente, os pés, como parte do corpo, tamén teñen algo que dicir na túa disfonía. A voz prodúcese na larinxe Como ben é...
SÒRIA DE SUD A NORD
La realitat demogràfica soriana, cent mil habitants en total, dels quals quaranta mil en la capital, representava unes cifres molt exòtiques per uns llevantins i ens havien disparat la imaginació. Poques vegades ens era regalat apreciar aquesta absència humana. Romanillos de Medinacelli En efecte, travessàrem desenes de quilòmetres sense res, unes carreteres secundàries estretes i...
AGROMADAS DIANTE UN NOVO CURSO
Comeza o outono, a cor amarelada das follas debuxa na paisaxe vendimas vidas a menos. É a época de saír a coller os cogomelos e xa case cheira a magosto. ¡Cómo correo o tempo! Ben, corre o tempo ou nós os humanos pasamos por el. Todo un dilema filosófico. Apenas hai uns días andabamos todos namorados da praia lucindo moreno e xa pensamos no magosto e o que lle sigue: a matanza e o...
SEIXALBO, TENENCIA DO CABIDO DA CATEDRAL DE OURENSE
Poucos lugares coñecemos tan conscientes da súa historia colectiva coma Seixalbo. Entre os feitos históricos desta vila tan cercana á cidade de Ourense, un dos máis perdurables no tempo é a relación que existiu entre Seixalbo e o Cabildo da Catedral de Ourense. Rematada esta relación, persiste no pobo memoria clara dela: no rueiro do pobo atopamos a Praza do Cabildo, subsiste unha Casa da...
QUERIDO CARLO
Coñecín a Carlo un frío venres de inverno pola tarde. Encollido sobre as súas dúas patas tremía de frío e de medo. As mans nos petos, estirado e tenso coma unha estaca, a cabeza gacha semellando non ter pescozo, a boca de beizos miúdos coma el, apertados coma as cunchas dun mexillón, e as pernas xuntas, coma un soldadiño de chumbo disposto en posición de firme a deixarse mover dun...
LEMBRANDO OS CURANDEIROS
Cando era mozo, alá polo 1973, sufrín unha crise e durante un tempo estaba doente de moitas partes do corpo. Visitei médicos e nada me atopaban. Entón miña nai, que en gloria estea, con moi bo tino falou cunha meiga boa que había no meu lugar e esta señora maior decidiu, despois de facerme unha proba, que era necesario subirme o estómago. E eu sen saber de que se falaba deixeime levar e...
O RECANTO DA MÚSICA.
PEQUENA FANTASÍA SOBRE UN ALALÁ O alalá é un canto a viva voz que non ten acompañamento. É, por dicilo doutra maneira, un “argotío” (aturuxo) de liberdade que sae do ser, da alma e está cheo de sentimento. Xeralmente é un canto tristeiro, polo que con frecuencia se atopa nun ton menor, como é o caso deste que vos presento. O Alalá non está sometido a unha métrica...
Volume 10 Número 2 Ano 2008
Guadalajara. De Orihuela del Tremendal a Torremocha del Pinar
De Guadalajara tant sols teníem referències catastròfiques de foc i de mort, a penes si sabíem situar-la en un mapa, no ens despertava ni expectatives ni prejudicis. Entràrem per un poble de delicada sonoritat medieval, Orihuela del Tremendal, de la comarca de Molina de Aragón, una zona més poblada per cèrvols que no persones. Ràpidament ens envahï la sensació que estes terres anaven a...
Revista Solaina. Cambio de formato
A partir deste número a Revista Solaina cambia de formato tentando facilitar a súa lectura e presentando os artigos cunha maquetación máis parecida á dunha revista en papel. A Revista Solaina publícase en galego, pero algúns dos seus artigos chegan doutras latitudes e noutras linguas. Isto fíxonos pensar na posibilidade de ofrecer ós nosos lectores a posibilidade de ler o artigo...
O Naufraxio
Eran máis ou menos as tres da tarde, cando na casa dos González escoitaron a noticia no parte das tres, unha empresa americana topara en augas atlánticas os restos dun barco afundido. Pasou para todos desapercibida a noticia, agás para Pablo, que apurou os últimos tragos do leite e levantouse a correr cara a súa alcoba, algo bulía na súa cabeciña: - Pablo, non esquezas recoller o teu...
Aelyta
Aelyta estaba sentada no sofá da súa casa vendo a tele. Era una rapaza de catorce anos co cabelo loiro e os ollos verdes, moi atlética, pois xogaba ao baloncesto e era das mellores da liga, aínda que moi baixiña. Estaba esperando, moi aburrida, a Yumi porque quedaron con Ulrich e Odd para ir a unha cabana a fumar. Todos os sábados e domingos se reunían. Á casa de enfronte chegou un...
O lugar do crime
Umbelina recordaba o cadáver dun home traxeado, que ela observaba con ollos de nena, entre as pernas dos adultos curiosos que rodeaban ó finado. Correspondía ó dun home buscado polo seu fillo. Emprendera unha viaxe sen retorno, acompañado e gardado polo criado, de orixe galego, con intención de comprar trebellos de labranza, e que o conduciu á casa da familia Marracu. Durante a cea,...
Carta aberta ós nosos intrépidos viaxeiros do século XXI
Queridos Marilén, Salva e Saül: Non sabedes con que emoción vos sabemos percorrendo os camiños. Os que vos queremos, pensamos en vós en cada intre. Onde andarán hoxe? Atoparán acubillo para esta noite? Atoparán xente amable que os trate ben, que os comprenda e os acepte? Preguntas lóxicas dende a perspectiva de persoas de certa idade que, aínda que comprendendo e aceptando a vosa...
A III Festa dos Foros e o Fin de curso
A Festa dos Foros No mes de xuño, unha semana despois das festas de San Xoán, celebramos a III edición da Festa dos Foros. Seixalbo voltou a revivir aquela xornada festiva de 1859 cando chegou o fallo de Madrid afirmando que xa non había que pagarlle os Foros ao Cabildo da Catedral nin ao Bispo. Cincocentos moios eran de bo viño do lugar, para manter ao Sr. Bispo e a Curia...
O recanto da música
PROCESIONAL: Marcha do antigo reino de Galicia Como tantos galegos, debo afirmar que non coñecín esta marcha ate que no ano 1982 o BNG a utilizou como sintonía naquela campaña electoral das primeiras municipais da democracia. O slogan dicía: Gobernemos nós a nosa terra. Alguén, non lembro quen, me dixo: esa é a marcha do antigo reino de Galiza. E como tantas músicas, tivo un lugar...
Volume 9 Número 1 Ano 2008
A Festa dos Foros
Din as enciclopedias de Dereito e Historia que “FORO” é un contrato, usado en especial en Galicia, Asturias e León, polo que o dono dunha cousa inmoble (aforante), reservándose o dominio directo, cede ó foreiro os dereitos que sobre a mesma lle corresponden, comprometéndose este ó pago dunha pensión anual, e a conservar a cousa, mellorala e devolvela no seu caso. Tamén se lle chama...
O GLOBO DO ENTROIDO. ASÍ NACEU
Para ver realmente a orixe, teriámonos que remontar ó ano 1983. Unha mañá dun domingo de entroido, paseando pola praza maior de Madrid, chamoume a atención un globo de papel duns 2 metros de altura que estaban preparando para o despegue. Alí quedei mirando todo canto facían ata que o globo saíu voando maxestuosamente. Dende aquel momento a cabeza empezoume a bulir e ese mesmo verán,...
BREVEMENTE POR CUENCA E TERUEL
Cuenca e Teruel, por esta orde, inda que só fose un pequeno mordisco en cada provincia, representan o comezo do exotismo.Oito etapas e aproximadamente 130 quilómetros, un ritmo relaxante...hai días de 17 quilómetros, outros de 11, un de 5 porque toca lavar a roupa, e poucos de 30. Primeiras estradas deliciosamente secundarias. Atravesamos lugares bucólicos que van enfiándose un tras...
O ENTROIDO
Chega o Entroido. É unha obriga unirse á troula, por convencemento ou por contaxio. Esquécense as penas e unidos polas gañas de pasalo ben, celébrase esta festa entrañable, con tanta tradición no noso pobo, en torno aos personaxes de Nicanor e Paquita. O 27 de xaneiro, Domingo Oleiro, prodúcese o despegue dun globo aerostático anunciando o Entroido de Seixalbo, acontecemento que...
TER SAÚDE, ESTAR ENFERMO
Os que pertencemos ó primeiro mundo, vivimos nunha sociedade que se di do benestar, temos a maior esperanza de vida de todas as épocas e, teoricamente, gozamos de máis saúde cos nosos antepasados. Pero o caso é que nunca houbo tantos enfermos nin tantas enfermidades coma agora. Os sistemas de saúde de todo o mundo civilizado están desbordados, con grandes listas de espera para consultas...
A ESPAÑA PLURAL
Sempre tiven a certeza de que case todos os problemas humanos, sobre todo os relacionados coa política, se solventan mediante o diálogo. O diálogo é a capacidade de buscar puntos de entendemento, acordos básicos que crean as condicións para avanzar e modificar comportamentos sociais colectivos. Recentemente unha minoría de xentes, animados pola cegueira e oportunismo dalgúns...
O RECANTO DA MÚSICA
CAMARIÑAS Eu pasei por Camariñas, por Camariñas cantando. As mozas de Camariñas quedan no río lavando. Esta cantiga sinxela e fermosa ten un texto cheo de beleza e singularidade, e unha melodía sinxela. Eu diría que é unha das creacións populares máis interesantes da nosa música tradicional. A día de hoxe está moi difundida, sobor de todo pola versión que fixo un...
Volume 8 Número 3 Ano 2007
PEREGRINO A SANTIAGO
Un ano máis, chega o bo tempo e os camiñantes atópanse por calquera vieiro co seu andar paseniño. Levan a mochila ás costas e os calcetíns da xornada anterior, colgados , secándose co movemento do andar. Unha barba de varios días e unha cor entre vermella e moura nas partes onde o sol pega duro, delata a súa condición de peregrino. Unha vara de acacia ou un bastón mercado no Bierzo e...
PORTUGAL E GALIZA SEGUNDO AGOSTINHO DA SILVA
“Amor de homem e de mulher com a presença de Deus, eis aquilo a que Portugal e Galiza se encaminhavam no princípio de seu mundo (...)” Agostinho da Silva [1] Ao longo dos tempos, muitas têm sido as reflexões efectuadas sobre a Península Ibérica e seus povos, principalmente no que se refere às raízes comuns que nos deviam unir em vez de nos separarem. Há bem pouco tempo, o nosso...
POR QUE NON NOS ATOPAMOS BEN NO MUNDO COTIÁ?
O gran problema que temos hoxe en día é o baldeiro que nos deixa todo o que facemos. Intentamos enchelo con cousas ( música forte, bebidas de todo tipo, conversacións sen sentido...); non nos damos conta de que temos poucos anos para vivir e que deberiamos aproveitalos ata o último segundo. Cada vez que o péndulo dun reloxo vai e vén, xa ese tempo pasou e endexamais volverá. Todo ten...
SEN PRÉSAS, SEN PETRÓLEO E COA PAISAXE
Esta, queridos lectores de Solaina, vai ser a crónica dunha viaxe inusitada para os nosos tempos: unha parella, Marilén e Salva, un neno, Saül, un carro de tracción animal, tres burras, e un saco cheo de incógnitas, de espectativas, de carraxe e valentía suficiente para non aceptar o preestablecido. A vida pode ser algo diferente ó que nos teñen preparado, busquémolo. Ese é o...
CATRO
A noite era fría e ulía a pánico. Os catro amigos chegaron cada un polo seu lado, correndo e esgotados. Un deles meteu a man nun saquete que levaba e sacou un obxecto pequeno e dourado. -Velo aquí está! Atopeino! O amuleto da segunda vida! Agora os tres agarrarédesme do brazo e eu xiro a rodiña do amuleto para asegurarnos de que todos entraremos na roda da nova vida; se a alguén de nós...
SEMANA LÚDICO-CULTURAL 2.007
Do 29 de setembro ó 6 de outubro, celebrouse en Seixalbo a vixésima semana lúdico-cultural, organizada pola Asociación de veciños S. Breixo. Este ano adicouse de forma especial á xuventude, coa ilusión de que os xoves transmitan o espírito de convivencia e creatividade que sempre caracterizou ó noso pobo, e que dende a Asociación se intenta inculcar ás novas xeracións. Os...
SOBRE A DEFINICIÓN DE CULTURA
As palabras e o que significan, co paso do tempo e o seu uso, en moitos casos, inadecuado, fan mutar o significado inicial. E aquilo que antes estaba nítido e concreto, ao entrar no campo do que é subxectivo, muda de maneira significativa. Se hai cincuenta anos a palabra cultura tiña unha forte relación coas ansias de saber, e coa reflexión, en definitiva con todo aquilo que deixaba un...
O RECANTO DA MÚSICA
Moitas das nosas músicas tradicionais fan referencia a un lugar de procedencia. Outras cantan as loubanzas das xentes, ou dun lugar en concreto. No caso desta cantiga fala daquel galego que se ausenta do seu lugar patrio e vive sempre cheo da saudade, desexando voltar. Tamén nos di que non sabe vivir, nin chorar nin cantar pensando no seu idílico lugar de procedencia. " Eu de Marín...
Volume 7 Número 2 Ano 2007
Todos os muros de Palestina
A pasada edición foi a 12ª da MITEU (Mostra Internacional de Teatro Universitario de Ourense). Ademais de grupos de España e Portugal acudiron de Cuba, Sáhara, Israel, un director de cine exipcio, un músico de orixe libanesa e un fotógrafo palestino que presentou unha exposición. Non puido estar o grupo teatral de Palestina. Só o actor-narrador do espectáculo, nacido en Chile e residente...
A Festa do Espírito Santo na ilha de S. Jorge nos Açores
Em Portugal, o culto popular ao Divino Espírito Santo remonta ao tempo de Isabel de Aragão e de D. Dinis, rei de Portugal, cognominado O Lavrador, nos princípios do século XIV. Inspirado provavelmente por Arnaldo de Vilanova, um médico catalão franciscano amigo de Santa Isabel, conhecedor das ideias de Joaquim de Flora, o frade cisterciense da Calábria que profetizava as Três Idades: a...
“FF”
Considerábase a si mesmo un pequeno triunfador, non porque o seu éxito fora pequeno, senón porque cunha constitución escuálida e menos de oito palmos dende o chan ata o couquizo, dáballe reparo nominarse gañador, así de boas a primeiras. Ben é certo que se podía mirar dende outra óptica, pois a relación entre masa corporal e a fortuna acumulada, daba unha ratio de moitos billetes por...
Unha semana terrorífica
Vós pensades que estou tola, ou que non estou en condicións de… Comezarei por contar como unha semana de esmorga se converteu na peor da miña vida, cando me chamaron por teléfono para contarme que Andrea, a noiva do meu amigo David, aparecera morta despois de tres días sen saber nada dela. Atopárana no lugar onde sempre iamos de folía. Pero, o que non me dixeron é que tiña algo...
Unha metáfora
Que risa boba me entrou! En directo, imposible seguilos. Pecho os ollos, baixo a radio, como esperando o peor… Outra cousa é ver as imaxes despois dun final feliz. Todo un espectáculo cheo de colorido e movemento, sazonado cos sentimentos máis primarios dos protagonistas. Uns cantos animaliños de catro patas, con cornos, rodeados por unha masa branca-vermella, na que destacan pernas...
José Fernández González “O Pepucho”
Cando subo pola rúa Maior cara a Praza, sempre conto velo sentado no banco de pedra que hai ao pé da súa casa, co cóbado apoiado no mango do bastón, observando…Unhas veces está só, seguindo coa súa mirada curiosa todo o que pasa; outras, as máis, está sentado con alguén, falando. Ás veces, atópoo camiñando, cando volve de xogar a partida no bar. Vai coxeando, apoiado na súa...
A II FESTA DA EXIMICIÓN DOS FOROS
A segunda edición da festa da Eximición dos Foros en Seixalbo superou con creces as previsións feitas pola Directiva de Agromadas. Este rotundo éxito é para nós un aliciente importante, pois pon de manifesto, ao noso modo de entender, dúas razóns poderosas que marcarán a pauta no futuro desta festa. A primeira está referida á raíz histórica que deu lugar a este evento. Pois sabido...
ROMANCE Cantiga tradicional galega
Adaptei para Guitarra esta cantiga tradicional que quitei do libro Cancionero gallego de Gustavo Freire. Debo decir que lle tiña certo apego pois cantámola moitas veces na Coral Agromadas, cun arranxo que lle fixera o meu irmán Anselmo. A partitura ten como obxectivo principal que todo aquel amigo da música que lle interese a poida tocar coa guitarra e incluso cantala. Para iso debo...
Volume 6 Número 1 Ano 2007
A VIVENDA
Xa pasaron aqueles anos, en que se podía mercar un piso, por sete millóns das antigas pesetas. Moitos eran os que pensaban "Xa baixarán!"; pero nunca baixaban , mais ó contrario, cada día facíase máis difícil mercar o que posiblemente sexa a compra máis importante da nosa vida, (polo menos en canto a prezo). E así pasaban os días e aqueles pronósticos baixistas non se...
PRISIONEIRO DE ROSAS E COITELO
Estes versos que seguen forman parte dun poemario inédito que o seu autor J.D. Laranjo titulou “Prisionero de rosas y cuchillo” e que me foi entregado en depósito para facer del o que mellor me parecese. Despois de tantos anos pareceume esta a ocasión idónea para dar a coñecer unha mínima parte. Para min que non merecen estar por máis tempo acochados. Se algo hai que non acaia ben,...
AFASTAR OS EMBONDEIROS E DEIXAR ENTRAR A LUZ
Imaginemos três tipos de pessoas... Um primeiro grupo de pessoas que, por seu estilo pessoal, pela hierarquização que faz dos seus valores de referência, preferem levar um vida de pouco envolvimento na res pública, através de algumas tácticas de evitamento e uma aparente postura de desinteresse pelos compromissos com os outros. Um segundo grupo de pessoas que exterioriza toda a sua...
O DERRADEIRO 28 DE NADAL
O seguinte relato desenvolveuse nun hospital da cidade de Barcelona.Contoumo un amigo que é celador, pero que alí lles chaman camilleiros. Coincidindo coa chegada dunha nova recepcionista ao hospital, un grupo de camilleiros decidiron poñela a proba. Chamaron por teléfono, facéndose pasar por médicos do Centro de Transplantes, cunha voz imperativa e falando dun xeito tan rápido que...
FRIVOLIDADES CO HIMNO GALEGO
Nun acto solemne celebrado no Parlamento galego, por mor do vintecinco aniversario do seu nacemento, interpretouse nunha versión guitarrística aflamencada o himno oficial de Galicia, interpretación que eu califico como fóra de lugar e, polo tanto, frívola e desafortunada. E non o digo polo intérprete ao que non lle hai que poñer reparo. Eu fago esta afirmación en base ao seguinte...
Volume 5 Número 3 Ano 2006
NO SE MUERA, MI COMANDANTE!
En xullo de 2004 tiven a oportunidade de viaxar a La Habana. Isto non tería nada de novidoso, se non fose porque a viaxe non foi unha viaxe de pracer: as xestións que alí me levaron déronme a oportunidade de mergullarme na contradictoria e fascinante vida desta capital caribeña. Aínda que a miña cabeza estaba ocupa e preocupada por múltiples problemas, tamén é certo que houbo que ceder...
UNHA AVENTURA EN MINIATURA
Aquela tarde os catro amigos decidiron facer unha excusión á fraga. Ían ben cargados de comida e lambetadas pois planeaban botar alí toda a tarde. Despois de camiñar durante un anaco entre carballos, castiñeiros e faias centenarias Brais propuxo merendar; todos aceptaron pois tiñan fame. Estaban a carón do río, á sombra de grandes bidueiros e pradairos. O río era pequeno, pero...
Segredos
Síntese unha personaxe famosa (home ou muller), famosa con razón ou sen ela. Os medios mímana, móstrana coma modelo de bo facer, de bo estar. Perseguida polas cámaras, os fotógrafos, os periodistas en busca dun xesto, unha palabra, unha opinión. Entre os cidadáns de a pé goza de prestixio, é observada con envexa e tamén coma modelo a seguir. Os menos contémplana con escepticismo....
GABEANDO POR TI
Gabeando por ti, seméllasme enorme, desmesurado, e monte inacadable no que o ceo se olla. Tentando acadarte, engánchome coas cordas dos meus beizos nos teus poros rochosos. Tentando culminarte antes, busco coas xemas dos meus dedos, a engranaxe íntima que me leve máis cedo ao teu arriba. E escacho as ondas do meu gosto contra os alicerces das túas ladeiras, coándome entre os...
10. IRIZAR
Non cedeu o paso, entroume pola dereita e bateu contra a porta e a aleta traseira do meu flamante e recén estreado coche. Collinlle xenreira a aquel suxeito instantaneamente, pero nunha lóxica reacción de convivencia humana, (propiciada quizá pola miña proximidade ós sesenta anos) fixéronme reaccionar, (alomenos por fóra), dun xeito civilizado e fixemos a declaración amigable do...
O coidado das mans. Consellos para a muller en 1935
Teño nas mans unha revista do ano 1935, a edición económica de “Blanco y Negro” do domingo 10 de febreiro. Merqueina nunca feira de antigüidades xa fai uns meses. Sentín curiosidade porque era do ano anterior á Guerra Civil, do último ano en democracia (moitos dos seus lectores xa non puideron vivila outra vez en España) e quixen saber que noticias contaba e que publicidade incluía. ...
OS OUTROS NENOS
Cando cada ano traballamos o Nadal na escola procuramos rodear ós nosos alumnos e alumnas de todas as cousas fermosas que conlevan estas festas: vacacións, agasallos, doces, reunións familliares, cabalgata de Reis, luces, cores fermosas... Este ano, e nestas datas xustamente tan propicias para o goce ou para o sufrimento, e porque non me resigno a que non gocemos todos, decidinme a facer...
REFLEXIÓNS SOBRE A PRIMEIRA FESTA DA EXIMICIÓN DOS FOROS
Foi para Agromadas un reto importante e para min unha teima permanente afrontar a organización da Iª Festa da Eximición dos Foros. Tamén, e todo hai que dicilo, esta primeira edición foi un éxito rotundo, tanto na participación de público como na organización do evento cultural, cuestión que aos membros de Agromadas nos anima para seguir mellorando e enfrontando retos semellantes...
Volume 4 Número 2 Ano 2006
Ánxel Fernández Lorenzo: historia inexplicable doutro olvido
(Este artigo publicouse fai uns anos na “Torre Vella”, boletín da Asociación de veciños San Breixo de Seixalbo. Reproducímolo agora na nosa revista e nestas datas, en homenaxe a todos os veciños que sufriron a Guerra Civil. Ángel deixounos fai algún tempo, outros fóronse antes, pero vive na nosa memoria coma todos eles) Aínda estaba recente a festa de San Xoán, cando a Garda de...
XANTAR
Un ano mais, vemos como unha nova edición de Xantar, chega a Ourense. A publicidade xa nos di que loguiño poderemos degustar os máis exquisitos manxares . Di tamén, que xantar en Ourense, é como xantar en Galicia enteira. Semella que o acontecemento é unha festa popular da exaltación gastronómica rexional; pero nada mais lexos da realidade, ou si, dependendo do senso con que tomemos a...
NADA ME ESCURECE
Como a Uxía, nada me escurece. Ratos roeron o meu corazón, pero o Amor non puido escapar polos buratos. As perdas exprimiron os meus ollos, que liberan á terra da seca. A intensidade colapsa o centro dos meus sentidos pois todo decorrer deixa nel a súa pegada. Navego na mar que semella, mais non vexo penas, e coido que sigo ancorado no fondo, pero agora mesmo sigo e persigo a...
A INXECCIÓN
Doeume coma un verdadeiro tiro. Estivera xogando na rúa co balón de Pedrito, eu era ( ou alomenos así o pensaba) tan bo porteiro como Ramallest. Aquela tarde fixera paradas de verdadeiro mérito. O noso equipo era " O Real Club Tras del Pilar", e gañaramos por 3 a 0 os de "San Lourenzo". Pero pola noite foi coma un tiro: febre, arrepíos, vómitos, etc.. Meu pai foi ás tantas...
HOSPITAL DE SAN ROQUE DE OURENSE
O Hospital de San Roque de Ourense, fundado polo Bispo Fray Francisco Blanco, construíuse na segunda metade do século XVI (anos 1561-1562) na Horta do Concello, sobre a base do que puido ser a ermida de San Roque, ocupando o solar no que agora está asentado o edificio de Correos. Fíxose para substituir e centralizar os oito pequenos hospitais que existían na cidade -máis propios da...
Primeira Festa da Eximición dos Foros
Seixalbo, Xullo de 2006 LIMIAR: AS MOTIVACIÓNS QUE NOS LEVAN A FACER ESTA FESTA CULTURAL. Seixalbo é o núcleo rural máis importante do Concello de Ourense. Este núcleo catalogado como Etnógrafico a Protexer, ten unha personalide propia que ben definida polo proceso histórico que tivo antes de formar parte do concello das Burgas. Como...
Volume 3 Número 1 Ano 2006
CONVERSA CON PABLO OITABÉN
Non é doado atopar un oco libre na vida de Pablo Oitabén: metódico, sumamente organizado, ten un tempo para cada actividade e cada actividade vai no seu tempo. Aínda así, cortés e amable, abre un espazo na axenda sen que por iso nos faga sentir en débeda. Na figura de Pablo únense as cualidades de ser un gran debuxante, un experto en fauna e flora autóctona e un gran comunicador. A...
ENERXÍA E MEDIO AMBIENTE
Ata que punto estas palabras son compatibles é algo difícil de dicir. Poderiamos atopar argumentos a favor e en contra, pero antes de lanzarnos por un camiño ou outro fago as seguintes reflexións. Dende sempre a enerxía foi necesaria para o desenrolo normal de calquera sociedade,pero o incremento do consumo é algo que medrou de xeito exponencial dende os tempos da revolución industrial,...
ANDRÉS E A MAXIA
A historia que vos vou contar sucedeu de verdade. Ben, de verdade, de verdade, non. En fin, non é doado de explicar. Mellor lede o conto ata o final e xa veredes. O protagonista desta historia é un rapaz especial: non lle gostaba nin o fútbol nin o baloncesto nin a play. A él o que lle gustaba era ler e reler historias de meigas, de feitizos... Encantáballe todo o que tivese que ver coa...
CARTAS
Setembro dalgún ano. Ter olfacto, só olfacto, sinifica que el é un ser que ule, e polo tanto quere seguir ulindo (o desexo esixe a súa perpetuación ad infinitum). Mais os olores esvaécense ás veces (certamente ¡algúns desaparecen tan axiña...!), a pesares de que algúns retornan. E cando un olor esvaece, ela séntese, está, diminuída. É conciencia que ule e comeza a soñar cómo...
APUNTES SOBRE A VIAXE AO CAMPO DE CONCENTRACIÓN DE RAVENSBRÜCK
Era o ano de 1994 e tíñame que decidir. O próximo ano celebraríase o 50 aniversario da liberación dos campos de concentración nazis e esta era a miña oportunidade: tiña que viaxar a Alemania e coñecer o campo de concentración de Ravensbrück, onde, MERCEDES NÚÑEZ, a miña nai, e miles de mulleres máis sufriran e loitaran por un ideal de xustiza e liberdade e contra a intolerancia. A...
Contorna social e condicións hixiénicas no Ourense do século XIX
En Galicia o século XIX foi unha etapa marcada pola lenta agonía do Antigo Réxime (foros, fidalguía e rendas, mantivéronse no tempo), coa permanencia dunha agricultura tradicional e o atraso na chegada do ferrocarril, o comercio e a industria. Isto contrastou coa creación das provincias, os municipios, as deputacións... Era a loita entre a súa realidade histórica e os cambios políticos...
Estoume facendo vella
Estoume facendo vella... A sintomatoloxía é clara... Empezas a mirar cara atrás,criticas actitudes xuvenís que observas ó teu carón... comezas a pensar: "cando eu era nena....isto nin de coña." Veste, así como quen non quere a cousa,criticando os vestires, os andares, as costumes dos que son máis xoves ca ti.... Un bo día daste conta de que as costas xa son costas, e a dor de...
REFLEXIÓNS ESPONTÁNEAS. A GLOBALIZACIÓN CULTURAL
Nestes tempos de globalización e de uniformidade, resulta case unha necesidade salvar a diversidade cultural, entendendo como tal a aquel conxunto de elementos inmateriais que conforman un todo social. Quero dicir, que abarcan dende o idioma, as costumes, a música, a arquitectura e todas aquelas manifestacións que permitiron que un pobo tivera vida propia e diferenciada dos demais. O avance...
Volume 2 Número 1 Ano 2005
O Disfrute do medio rural
Segundo o Diccionario da Real Academia da Lingua, “rural” significa: pertencente ou relativo ó campo. ¿Es ti un deses afortunad@s que disfrutan da vivencia no medio rural? ¿Dos que aínda hoxe, polas mañás, desperta co canto dalgún galo que marca deste xeito o seu territorio e proclama ós catro ventos así o seu mando? ¿Dos que, ó asomarte pola fiestra do teu estudio podes...
AERONÁUTICA, UNHA INDUSTRIA EMERXENTE
AERONÁUTICA, UNHA INDUSTRIA EMERXENTE Hoxe, cando estamos a celebrar o centenario da aeronáutica, facemos unha reflexión da evolución deste novo sector e de como afecta a Galicia en xeral e a Ourense en particular. A evolución é vertixinosa. Só cen anos separan os primeiros planeadores con ás enleadas e motores de pistón dos modernos reactores e avións comerciais de até...
UNHA FOTO NO CAMIÑO
Ninguén sabe cando o Camiño perdeu o seu ilustre apelido. De ser coñecido polo de Santiago, quedou sendo “o camiño”, a secas, coma se fora o único. A pregunta “- ¿Vas face-lo camiño?” é ben entendida sen dar máis explicacións. Para o que serve o camiño en verdade é para sorprenderse un mesmo. Coma a filosofía, é o asombro, a contemplación, así é o camiño. A primeira...
AENEA
Aenea é un proxecto aberto arredor do libro.Prentende potenciar o gusto pola lectura, o desexo de saber máis, de acadar un maior coñecemento a cerca darealidade persoal e social. Abrangue temáticas diversas: medicinas alternativas, artese linguaxes corporais, alimentación e nutrición, ocio, sexualidade, psicoloxía, psiquiatría, filosofía, socioloxía, antropoloxía, relixións,...
A cerdeira de acios ( Prunus padus )
Sen lugar a erros, a cerdeira de acios é unha das árbores menos coñecidas pola xente, debido a que escasea moito: posiblemente en España o seu número non supere os cincuenta exemplares. Pero, aínda que en Iberia sexa escasa, en Europa esténdese por unha ampla área que polo Norte chega ata Siberia, vexetando sempre en zonas próximas a cursos de auga, onde non é raro atopala asociada ó...
Laetitia
Franco pensou deixar todo atado e ben atado.Pero o seu erro estaba na palabra "todo". Á súa morte, aquel estado retrógrado, escurantista a máis non poder que el impuxo, deu paso a unha dinámica progresista de normas e costumes liberais das que nunca antes disfrutara España. Unha cousa que el nunca quixo para si, deixóunola sen embargo ós demais atada e ben atada: a monarquía...
NOLETE
Nunha fría noite de inverno, Nolete deixounos. E a súa fuxida cara o outro lado, ese lugar descoñecido e eterno onde nos leva a vida cando está cansa, sumiunos na tristeza e na melancolía. Calquera hora lle serve á vida para abandonarnos, para abandonarse,e si, Nolete deixou de sufrir e gozar. E foise de noite, sen facer ruído, serenamente, como se van os que non queren que lles...
A música nos actos relixiosos
A música sempre estivo presente en toda actividade humana dunha forma notoria. Poderíase dicir que dendeo nacemento ateo pasamento, en todos os actos da vida que ten un ser humano,a música está presente. Igual acontece insecticida colectivas: relixiosas, políticas e sociais, nas que a música aparece ocupando un papel importante, pois nada se concibe sen a súa presencia, o que nos leva a...
Volume 1 Número 1 Ano 2004
Crónica da viaxe a La Alberca
A Viaxe a La Alberca O sábado día 2 de agosto, cando máis fachendoso estaba o verán, Xestreu ten unha actuación en La Alberca. Cantareiras, veciños e amigos de Seixalbo emprendemos unha viaxe cara terras de Castela. A hora da saída dos Barreiros cumpríuse sen moito retraso: Sonia saía de traballar xustiña de tempo. Por fin chegou, e arrancamos. Nervios, inquietude, ilusión, ......
O turismo do interior. Unha forma de viaxar que hai que potenciar.
O TURISMO E A SÚA INFLUENCIA NA ECONOMÍA DE OURENSE O turismo, como actividade, é practicamente un elemento novedoso para Ourense e provincia, comezouse a falar do mesmo nos anos noventa, e a reparar máis nel a finais do século pasado. Pódese afirmar sen dúbida, que resulta un elemento novo para a nosa economía, polo tanto a súa incidencia inda é pouco notable na maioría dos casos,...
José Pereira Rodríguez.- Un seixalbés que chegou a ser alcalde de Ourense.
BREVE RESEMBLANZA DO MEU AVÓ José Pereira Rodríguez Meu avó figurará aquí, nestas páxinas, non por ser o meu avó, senon por ter sido unha persoa destacada no ámbito político. Del como persoa podería dicir moitas cousas máis que podo dicir del como persoa pública que foi no seu momento. Con el convivin ao longo dos meus primeiros 13 anos de vida, pero por entón era o señor...
VELLOS REMEDIOS.- AS SANGRÍAS E AS SAMBESUGAS
Ata o Século XX, non houbo grandes avances no tratamiento das enfermidades (a insulina ou os antibióticos, por citar só dous exemplos, descobríronse nese século) e durante centos de anos usáronse os mesmos remedios para loitar contra elas. Si é certo que houbo tempos nos que uns remedios foron mais utilizados ca outros, pero isto respondía, sobre todo, ó antoxo dalgúns médicos de fama...
FESTA ANUAL DE AGROMADAS.- Un encontro cos amigos
Festa de Agromadas 2003 Como cada 1º domingo de setembro, Agromadas celebrou o seu día grande. E como cada ano, o lugar e o menú non variaron: Acearrica de Allariz e polbo e empanada para todos. Sen esquecer o bo viño e os deliciosos e variados postres que cada un ou unha se encarga de aportar á celebración. Porque , como cada ano, ademais do paseo ,a misa de campaña oficiada polo...
APROBOUSE O PERI DE SEIXALBO
O PERI DE SEIXALBO: UN PASO ADIANTE Despois de moitos atrancos e demoras inxustificadas o 30 de Xuño, nun pleno de urxencia, dado que concluía o tempo legal de validez do estudio realizado polo equipo técnico que coordinou o arquitecto D. César Portela, o Concello de Ourense aproba por unanimidade o Plan Especial de Protección e Reforma Interior de Seixalbo PEPRI. Coñecido popularmente...
Gracias a tecnoloxía, recuperei vivencias do pasado
Volta ó pasado Cando me propuxeron que me encargase de elaborar o sitio web da Agrupación Cultural Agromadas e despois dunha profunda análise da información que se ía a incorporar ó proxecto, axiña me din conta de que este sería un traballo diferente moi distinto ata os que agora desenvolvera en Publicmedia. Unha vez que tiven sobre a mesa a estructura do mesmo e establecín os...
José Antonio Ribera Pereira.- Un empresario de Seixalbo.
José Antonio Ribera Pereira. Un traballador nato. Case todo en Ourense está pechado: a calor acumulada ó longo de días acaba por paralizar a actividde empresarial. Pero alí estou diante dunha da primeira empresa que se estableceu na zona industrial de Seixalbo a pleno sol e, polo que vexo, a plena actividade. Hai que non se deixa intimidar por corenta graos de nada. Entro no edificio...
Atópanos en facebook
Asociación cultural Agromadas
Rúa Abelardo Arce Nº25
32970 Seixalbo · Ourense

agromadass@gmail.com
alzia.net